Όλα Βίο, Κουκιά ΒΙΟ 400γρ

Ελληνικό προιόν από Πλατανάκια Ευβοίας ΝΕΑΣ ΕΣΟΔΕΙΑΣ
Τα κου­κιά είναι ένα αρχαίο όσπριο, που καλ­λιερ­γεί­ται από τον άνθρωπο από το 6000 π.Χ. Πολύ δημο­φι­λές στους Έλλη­νες από τα αρχαία χρό­νια.
Η κου­κιά (Vicia faba) είναι ένα ετή­σιο θαμνώ­δες φυτό με ευθυ­τε­νείς βλα­στούς που σε ορι­σμέ­νες ποι­κι­λίες φτά­νουν σε ύψος τα 180 εκα­το­στά. Τα άνθη της είναι λευκά-ροζέ ή λευκά-μωβ, φέρουν μια χαρα­κτη­ρι­στική μαύρη κηλίδα σε κάθε πέταλο και εμφα­νί­ζο­νται σε τσα­μπιά τρεις περί­που μήνες μετά τη φύτευση. Από αυτά τα άνθη ανα­πτύσ­σο­νται ανοι­χτο­πρά­σι­νους λοβούς που περιέ­χουν 6–10 πλα­τιούς καρ­πούς με ακα­νό­νι­στο οβάλ σχήμα – τα κουκιά.
Τα κου­κιά μαγει­ρεύ­ο­νται είτε χλωρά είτε ξερά. Αν θέλουμε να τα κατα­να­λώ­σουμε χλωρά, τα μαζεύ­ουμε 10 μέρες μετά το δέσιμο του καρ­πού – περί­που 85 μέρες μετά τη φύτευση. Αν οι λοβοί έχουν αρχί­σει να κιτρι­νί­ζουν, τότε αφή­νουμε τα κου­κιά να ωρι­μά­σουν για να τα μαζέ­ψουμε όταν οι λοβοί αρχί­σουν να ζαρώ­νουν. Συνή­θως όμως οι καρ­ποί αφαι­ρού­νται και χρη­σι­μο­ποιού­νται μόνο αυτοί στο μαγείρεμα.
Τα κου­κιά ήταν πολύ σημα­ντικά για τους Έλλη­νες. Ο ίδιος ο Όμη­ρος τα ανα­φέ­ρει στα έπη του, ενώ συνε­χί­ζουμε να τα βρί­σκουμε σε αρχαιο­λο­γι­κές ανα­σκα­φές, καθώς τα ξερά κου­κιά αντέ­χουν πολύ στον χρόνο. Οι αρχαίοι Έλλη­νες τα μαγεί­ρευαν με διά­φο­ρους τρό­πους και τα σερ­βί­ρι­ζαν με ξύδι ή τα έκα­ναν πουρέ. Ανα­μειγ­μένα με ελαιό­λαδο και με τη συνο­δεία μιας φέτας ψωμιού προ­σέ­φε­ραν στους αρχαί­ους μια θαυ­μά­σια πηγή θρε­πτι­κών συστατικών.Τα ξερά κου­κιά τρώ­γο­νταν και σαν σνακ μαζί με κρεμ­μύ­δια, σκόρδα και ρεβί­θια 
Η θρε­πτική αξία των κου­κιών είναι μεγάλη. Κάθε καρ­πός περιέ­χει νερό 72%, πρω­τε­ΐ­νες 8%, υδα­τάν­θρα­κες 20%, φυτι­κές ίνες 5%, φυτικά έλαια 1%. Είναι επί­σης πλού­σια σε φολικό οξύ (104 mg ανά 100 γραμμ.), φωσφόρο, μαγ­γά­νιο, μαγνή­σιο, χαλκό, κάλιο, νάτριο, σίδηρο. Περιέ­χει επί­σης τα λιπαρά οξέα ω6 (152 mg ανά 100 γραμμ.) και ω3 (12.0 mg ανά 100 γραμμ.)

ΚΟΥΚΙΑ ΛΑΔΟΡΙΓΑΝΗ……ένας μεζές διαφορετικός
Τα κουκιά μπορούν να θεωρηθούν τα όσπρια του «περιθωρίου», γιατί δεν είναι «συμβατά» με όλους τους ανθρώπινους οργανισμούς (κυάμωση είναι μια δυσανεξία προς τα κουκιά οφειλόμενη σε έλλειψη ενός ενζύμου). Κρύβοντας όμως κάτω από τη σκληρή σάρκα τους έναν νόστιμο, βελούδινο καρπό, έχουν και αυτά το δικό τους πιστό κοινό. Οταν σερβίρονται με ξίδι και λαδορίγανη, είναι μεζές ταιριαστός με ρετσίνα, ενώ, όταν είναι μαγειρεμένα με ντομάτα, κρεμμύδι, σκόρδο και δάφνη, δεν αρνούνται ένα γοητευτικό, αντίστοιχα, βελούδινο κρασί, όπως ένα Merlot.

Υλικά
1 κιλό κουκιά
1 κρεμμύδι ξερό ψιλ/νο
ρίγανη
ελαιόλαδο
αλάτι
ξύδι

Εκτέλεση
Μουσκεύουμε τα κουκιά και τα καθαρίζουμε βγάζοντας το μαυράκι τους.
Ψιλοκόβουμε το κρεμμύδι και το τσιγαρίζουμε με λίγο λάδι. Βάζουμε τα κουκιά στην κατσαρόλα και βράζουμε σε μέτρια φωτιά μέχρι να χυλώσουν (δεν πρέπει να έχουν πολύ νερό στην αρχή γιατί με λίγο βράζουν καλύτερα). Αν χρειαστεί προσθέτουμε λίγο νερό
Προσθέτουμε ελαιόλαδο, αλάτι και ρίγανη και σερβίρουμε με λίγο ξύδι.
Εναλλακτικά μπορούμε να αντικαταστήσουμε τη ρίγανη με φρέσκο άνηθο ή μάραθο και το ξύδι με λεμόνι.