Η Γεωργία Μήτσιου, η πρώτη Ελληνίδα που συμμετείχε και τερμάτισε τον δύσκολο αγώνα υπεραπόστασης Badwater 135 (217 χλμ) και δυο φορές Σπαρταθλήτρια, εξηγεί στη δημοσιογράφο Φίλια Μητρομάρα και στο wefit.gr πώς είναι να τρέχεις με αδιανόητες καιρικές συνθήκες σε δύσκολους αγώνες μεγάλων αποστάσεων.
Είναι αρκετά νωρίς το πρωί και η άσφαλτος ήδη αχνίζει από τη ζέστη. Η Γεωργία φορά μακρυμάνικα λινά, κοιτάζει μπροστά, παίρνει μια βαθιά αναπνοή και ξεκινά να τρέχει στην ανελέητη Κοιλάδα του Θανάτου. Έχει να διανύσει 217 χιλιόμετρα (135 μίλια) πάνω στην καυτή άσφαλτο, σε θερμοκρασίες οι οποίες είναι ικανές να καταβάλλουν τον οποιονδήποτε, και πρέπει να δώσει τον καλύτερό της εαυτό σε έναν από τους πιο σκληρούς αγώνες στον κόσμο. Τρέχει στην αρχή 85 μέτρα κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας και έπειτα ξεκινά την ανάβαση στο Whitney Portal, που μόνο μαρτυρική θα την περιέγραφε κάποιος. Σε αυτόν τον αγώνα η Γεωργία ανέβηκε και κατέβηκε τρία βουνά και κατάφερε να τερματίσει σε 44 ώρες. Ήταν 25 Ιούλιου 2018. Και ήταν η πρώτη Ελληνίδα γυναίκα που τερμάτισε τον Badwater 135.
Βέβαια για την Γεωργία δεν ήταν αυτός ο πρώτος της σκληρός αγώνας. Έχει τρέξει και τερματίσει, από το 2007, πολλούς δύσκολους αγώνες όπως το Σπάρταλθον. «Με εμπνέει η προσπάθεια» μου λέει στο τηλέφωνο (η Γεωργία μένει μόνιμα στην Κοζάνη). «Και τί άλλο» ρωτάω; «Το φιλότιμο, η εργατικότητα, το να είμαι αυθεντική.» Μέσα μου είμαι σίγουρη πώς αυτό που λέει το εννοεί. Το αποδεικνύει περίτρανα η δρομική της πορεία, αλλά και όσα με προθυμία και καλή διάθεση μοιράστηκε μαζί μου σε αυτήν τη συνέντευξη. Η Γεωργία Μήτσιου αγαπά το διάβασμα και τη λογοτεχνία αλλά λατρεύει τις υπεραποστάσεις και τη χαρά της προσπάθειας. Γιατί πιστεύει ότι το να προσπαθεί για το αδύνατο τη βοηθά να κατορθώνει το καλύτερο δυνατό.
Τι σημαίνει για σένα το τρέξιμο σε μεγάλες αποστάσεις;
Σημαίνει αυτό που λέω συνήθως ότι, όπως στα ταξίδια υπάρχουν τουρίστες, υπάρχουν και ταξιδιώτες, όπου οι τουρίστες απλώς πηγαίνουν στον προορισμό, οι ταξιδιώτες «ζουν» τον παλμό του προορισμού. Έτσι και στις υπεραποστάσεις υπάρχουν δρομείς που απλώς τρέχουν και δρομείς που απολαμβάνουν το τρέξιμο. Δεν είναι αλαζονικό, είναι πολύ προσωπικό αλλά όπως στα ταξίδια είμαι ταξιδιώτισσα έτσι και στις αποστάσεις είμαι κάτι ανάλογο.
Μαραθώνιοι, Σπάρταθλον, Badwater 135 και πολλές άλλες συμμετοχές και τερματισμοί σε μεγάλους και δύσκολους αγώνες. Τι είναι αυτό που σε ωθεί να παίρνεις μέρος σε δύσκολους αγώνες;
Μάλλον η απορία που έχω για το τι θα συναντήσω, όχι αν θα τα καταφέρω να τερματίσω αλλά να μάθω τι είναι αυτό που κάνει έναν αγώνα δύσκολο. Αν μπορεί κάποιος να νικήσει τον εαυτό του και αν μπορεί να τα καταφέρει στις δύσκολες συνθήκες. Ίσως να φαίνεται σαδιστικό αλλά οι υπεραποστάσεις υπερτονίζουν πολλά χαρακτηριστικά των δρομέων, όσο τρέχεις με δυσκολίες τόσο ξεγυμνώνεσαι και γνωρίζεις καλύτερα τον εαυτό σου.
Τι ανακάλυψες για σένα κατά τη διάρκεια των τρεξιμάτων;
Ανακάλυψα ότι δεν μπορούσα να σκεφτώ καθαρά. Όταν τρέχεις αλλάζει ο τρόπος σκέψης σου. Προσωπικά έβλεπα τα πράγματα πολυδιάστατα, μπορεί να είχα και περίπλοκη σκέψη κάτι που με εμπόδιζε να δω το προφανές. Με το τρέξιμο έμαθα να ξεχωρίζω πιο εύκολα τα πράγματα και τις σκέψεις μου, να έχω πιο ξεκάθαρη σκέψη. Αυτό μου δίνει νέους ορίζοντες.
Τι κάνει έναν αγώνα δύσκολο κατά τη γνώμη σου;
Η απόσταση, οι καιρικές συνθήκες, η μέρα (μπορεί να μην είναι «καλή» για τον δρομέα), το τερέν, πολλά μικρά και διαφορετικά πραγματάκια που μπορεί να δυσκολέψουν κάποιον που τρέχει μεγάλες αποστάσεις. Μπορεί να τρέξεις τον ίδιο αγώνα ξανά και ξανά αλλά ποτέ δεν είναι ίδιος με την προηγούμενη φορά.
Είσαι η πρώτη Ελληνίδα που τερμάτισε στον αγώνα Badwater 135. Πώς είναι να τρέχεις κάτω από 50 βαθμούς κελσίου για 44 ώρες; Πώς αντιμετωπίζει ένας δρομέας αυτές τις ακραίες καιρικές συνθήκες;
Η αλήθεια είναι ότι είναι πολύ δύσκολο, γιατί στην Ελλάδα έχουμε συνηθίσει να τρέχουμε σε ζέστη με υγρασία αλλά ποτέ πάνω από 50 βαθμούς. Όταν τρέχεις κάτω από 50 – 55 βαθμούς το μόνο που σκέφτεσαι είναι να παραμείνεις όσο περισσότερο ψύχραιμος μπορείς.
Για να αντιμετωπίσει ένας δρομέας τέτοιες συνθήκες πρέπει να έχει κάνει καλή προετοιμασία, προσομοίωση των συνθηκών, να έχει τρέξει αρκετές φορές σε υψηλή θερμοκρασία.
Για παράδειγμα εγώ φορούσα πολλά ρούχα και έτρεχα (αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι είναι σωστό, ο κάθε δρομέας επιλέγει να ακολουθήσει το δικό του πρόγραμμα και αυτό που του ταιριάζει προπονητικά, χωρίς να είναι επικίνδυνο). Πρέπει ωστόσο να οργανώνεις με λίγη δημιουργικότητα και ευφυία τις προπονήσεις σου. Επίσης χρειάζεται γνώση, να ξέρεις πώς είναι αυτές οι συνθήκες, διαφορετικά θα σοκαριστεί το σώμα σου, γι’ αυτό χρειάζεται να το προσαρμόσεις. Εξάλλου οι υπεραποστάσεις δεν είναι όλες για όλους.
“Τρέχω μεγάλες αποστάσεις λόγω περιέργειας. Θέλω να δω, τι υπάρχει παρακάτω.”
Ποια ήταν η εμπειρία σου στον αγώνα Badwater 135; Είχες συγκεκριμένο διατροφικό πλάνο;
Να σου πω δεν πήγα με πλάνο, είπα θα δω τι συνθήκες επικρατούν και θα το προσαρμόσω. Η θερμοκρασία είχε φτάσει τους 54 βαθμούς τον μήνα Ιούλιο. Στην αρχή σκέφτηκα ότι θα πίνω μισό λίτρο νερό κάθε 3 χλμ. αλλά τελικά έπινα νερό σε κάθε μίλι (1600 μέτρα). Σοκαρίστηκα από πόσο ανάγκη είχα για νερό και ενυδάτωση. Επίσης σε τέτοιες θερμοκρασίες δεν μπορείς να φας στερεές τροφές. Προτιμούσα φρούτα και σούπες, για να τις κατεβάζω πιο εύκολα.
Για να ρίχνω τη θερμοκρασία του σώματος και για να αποφύγω τη θερμοπληξία, τύλιγα πάγο σε υφάσματα και τα έβαζα στο σώμα μου.
Επίσης, έριξα το ρυθμό γιατί στην πολλή ζέστη ανεβάζεις πολύ γρήγορα παλμούς, γι’ αυτό και αναγκάζεσαι να κατεβάσεις ρυθμό, να προσαρμόσεις τη θερμοκρασία του σώματος σου για να πας παρακάτω.
Για να αποφύγω τα ηλιακά εγκαύματα και να προστατεύσω από τον ήλιο το πρόσωπό μου φορούσα λινά με μακριά μανίκια. Κάποια στιγμή ένιωσα να καίγεται το πρόσωπό μου, ερχόταν «φλόγα» από την άσφαλτο και έτσι χρειάστηκε να καλύψω και το πρόσωπό μου για να προστατευτώ. Τα παπούτσια μου σχεδόν έλιωσαν και καταστράφηκαν στην άσφαλτο. Σκέψου ότι σε τέτοιους αγώνες οι περισσότεροι τρέχουν στη λευκή γραμμή του δρόμου επειδή έχει χαμηλότερη θερμοκρασία.
Όταν έτρεχα η θερμοκρασία της ασφάλτου ήταν 74 βαθμοί Kελσίου!
Όλη αυτή η ζέστη έκανε αντανάκλαση στο σώμα μου.
Τι αποκατάσταση κάνεις μετά από τέτοιους σκληρούς αγώνες;
Κυρίως ενεργητική αποκατάσταση, πολύ καλή διατροφή και ενυδάτωση, αρκετό ύπνο και ξεκούραση.
“Μετά τον Badwater τον Ιούλιο του 2018 έτρεξα στο Σπάρταθλον την ίδια χρονιά. Ήταν δύσκολο.”
Τι είναι αυτό το οποίο σε κρατάει δυνατή τόσες ώρες τρεξίματος, μέχρι να φτάσεις στο σημείο του τερματισμού;
Η περιέργεια, αυτό που θέλω να δω, τι υπάρχει παρακάτω. Νομίζω ότι το κίνητρό μου είναι αυτό. Αν θα μπορέσω να τα καταφέρω σε τέτοιες συνθήκες. Βέβαια να τονίσω εδώ ότι εμείς οι δρομείς επιλέγουμε αυτήν την ταλαιπωρία και τη δυσκολία και είναι αστείο να θεωρούμε ότι κάνουμε κάτι πολύ σπουδαίο ή ότι κάνουμε κάποιον άθλο. Υπάρχουν άνθρωποι που πραγματικά προσπαθούν να καταφέρουν να ζήσουν ή περνούν δύσκολες καταστάσεις, όπως για παράδειγμα να αντιμετωπίσουν κάποιον καρκίνο. Οπότε καλό είναι να μην παίρνουμε τα εύσημα. Πάμε να τρέξουμε γιατί μας αρέσει. Αυτό είναι όλο.
Δηλαδή δεν πιστεύεις ότι οι υπεραποστάσεις είναι άθλος;
Συνήθως θεωρούμε άθλο κάτι σπουδαίο, από αυτή την άποψη δεν είναι σπουδαίο, ίσως μόνον αν μιλάμε για την ταλαιπωρία.
Τι είδους προετοιμασία χρειάζεται να κάνεις για αγώνες υπεραποστάσεων;Το πλάνο εξαρτάται από τη χρονική στιγμή, οπότε προσαρμόζεται ανάλογα την περίοδο που θα τρέξεις, δηλαδή αν τρέξεις καλοκαίρι ή χειμώνα. Υπάρχει περίοδος ενδυνάμωσης, μετά ακολουθεί το συστηματικό τρέξιμο μεγάλων αποστάσεων. Εδώ δεν κάνουμε ατελείωτα χιλιόμετρα αλλά μια σταδιακή φόρτιση του σώματος σε χιλιόμετρα. Αν έχω έξι μήνες μπροστά κάνω μια καλή ενδυνάμωση και, στη συνέχεια, τρέχω 6 φορές την εβδομάδα ενώ αφιερώνω μία ημέρα σε μια εναλλακτική προπόνηση, όπως το περπάτημα ή το ποδήλατο. Τρέχω περίπου τρεις ώρες και ίσως και παραπάνω την ημέρα, προσαρμόζω το πρόγραμμά μου είτε νωρίς το πρωί είτε μετά τη δουλειά.
Πιστεύεις ότι οι υπεραποστάσεις δεν είναι για όλους. Ωστόσο όμως δεν είναι υπερβαίνεις τα ανθρώπινα όρια;
Τα όρια είναι σχετικά. Βάζουμε όρια και προσπαθούμε να τα ξεπεράσουμε. Το σώμα μας μάς δείχνει ποια είναι τα όριά μας. Μπορεί το μυαλό μας να κάνει σχέδια και να έχει φαντασία αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι μπορεί το σώμα να τα ακολουθήσει πάντα.
Τι σε γεμίζει ενέργεια διατροφικά;
Στην προπόνηση και στον αγώνα θέλω να τρώω πραγματικές φυσικές τροφές, όπως φρούτα, ξηρούς καρπούς, λαχανικά κ.λπ. από άποψη, από φύσει και από θέση.
Ποιος είναι ο μεγαλύτερός σου φόβος στους αγώνες;
Αυτό που φοβάμαι είναι μήπως κατά τη διάρκεια του αγώνα το μυαλό μου δεν λειτουργήσει όπως θα ήθελα, μπορεί να έχει απαιτήσεις διαφορετικές, μπορεί να ξεχάσω γιατί πήγα εκεί να τρέξω. Θέλω να παραμείνει στο στόχο του: από την αρχή μέχρι το τέλος πήγα για τη χαρά της προσπάθειας.
Σε ποιους άλλους αγώνες θα ήθελες να τρέξεις και γιατί;
Υπάρχουν πολλοί αγώνες, σε Ευρώπη, σε Αμερική, σε βουνό και σε άσφαλτο. Τώρα βλέπω με καλό μάτι τις μοναχικές προσπάθειες που γίνονται με τη βοήθεια άλλων συναθλητών (solo running). Η προσπάθεια ολοκληρώνεται με την ομάδα υποστήριξης και αυτό μου αρέσει. Εξάλλου τώρα λόγω κορωνοϊού τα σχέδιά μας για μεγάλους αγώνες έχουν μείνει λίγο πίσω.
Τι θα συμβούλευες κάποιον που θα ήθελε να ασχοληθεί με τις υπεραποστάσεις;
1) Να μη βιαστεί να το κάνει.
2) Να κάνει σταδιακή αύξηση των χιλιομέτρων, να μην τρέξει από τη μια στιγμή στην άλλη σε έναν τέτοιο αγώνα χωρίς προετοιμασία, δεν υπάρχει λόγος να ταλαιπωρήσει το σώμα του.
3) Να «ακούει» το σώμα του, να μην έχει υπερβολικές απαιτήσεις από τον εαυτό του.
4) Να ζητήσει συμβουλές και γνώμες από καταρτισμένους ανθρώπους, από προπονητές που να γνωρίζουν καλά το άθλημα.
5) Να προσέχουν επίσης τις συμβουλές που παίρνουν και να τις φιλτράρουν.
6) Να μελετήσουν τον αγώνα από πριν, τις συνθήκες, τη διαδρομή. Το τεστ για κάθε δρομέα που θέλει να κάνει υπεραποστάσεις δεν είναι ο τερματισμός στον αγώνα αλλά το αν μπορεί να ολοκληρώσει την προπόνηση με σχετική ευκολία.
Γεωργία Μήτσιου: Σε ποιους αγώνες έχει τρέξει
2018: BADWATER 135miles
2017: ΣΠΑΡΤΑΘΛΟΝ
2016: ΣΠΑΡΤΑΘΛΟΝ
2016: ΟΛΥΜΠΙΟΣ ΔΡΟΜΟΣ
2015: ΕΥΧΙΔΕΙΟΣ
2015: Rodopi Ultra Trail
2014: ΟΛΥΜΠΙΟΣ ΔΡΟΜΟΣ
2013: Virgin Forest Ultra Trail
2013: Olympus Mythical Trail
2012: Rodopi Ultra Trail
2012: Ultra-Trail du Mont-Blanc
2012: Olympus Mythical Trail
2010: Grand Raid de Pyrenees
2009: Courmayeur Champex Chamonix (CCC)
2008: Virgin Forest Trail (VFT)
2007: Virgin Forest Trail (VFT)