Η σημαντική Ελληνίδα τριαθλήτρια και δρομέας Ντενίζ Δημάκη μίλησε στη δημοσιογράφο Φίλια Μητρομάρα και στο wefit.gr για την πορεία της στον αθλητισμό, γιατί τρέχει και γιατί όλοι θα έπρεπε να έχουμε ξεκινήσει το τρέξιμο από… χθες!
Αν μια αθλήτρια μπορεί να διεκδικήσει με πραγματικές αξιώσεις τον χαρακτηρισμό «σημαντική Ελληνίδα αθλήτρια» αυτή σίγουρα είναι η Ντενίζ Δημάκη. Πρόσχαρη, ευχάριστη, ευγενική, συμμετέχει σε αρκετά δρομικά event στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Όταν googlaρα τ’ όνομά της πέντε λέξεις με βοήθησαν να διαπιστώσω τι ακριβώς είναι: Δρομέας. «Τριαθλήτρια. Μαμά. Fan του healthy lifestyle. Believer.» Αλλά οι πέντε λέξεις είναι λίγες για εκείνη. Γιατί η Ντενίζ έχει στόχο και φιλοδοξίες, διαθέτει πείσμα και υπομονή, λατρεύει τον αθλητισμό και γι’ αυτούς τους λόγους είναι πρωταθλήτρια και τριαθλήτρια, δηλαδή γεννημένη αθλήτρια.
Το τρέξιμο για την Ντενίζ είναι χαρά, θετική ενέργεια, είναι ζωή!
Η Ντενίζ για όσους δεν γνωρίζουν ξεκίνησε την κολύμβηση το 1985 και το 1990 πέρασε στον Στίβο, στις αποστάσεις. Το 2002 μεταπήδησε στο Τρίαθλο και η πρώτη της προσωπική επιτυχία ήρθε την ίδια χρονιά, με νίκη στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Τριάθλου. Έκτοτε, τα τελευταία 14 χρόνια, είναι Πρωταθλήτρια Ελλάδας στο Τρίαθλο. Το 2007 έκανε μια εκπληκτική χρονιά και μέσα σε 1,5 χρόνο κατάφερε σημαντικές διακρίσεις. Οι επιτυχίες αυτές της έδωσαν την πρόκριση για το Πεκίνο, για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2008. Έτσι έγινε η πρώτη Ελληνίδα Τριαθλήτρια που συμμετείχε σε Ολυμπιακούς Αγώνες.
Μετά το 2008 επέστρεψε στις μεγάλες αποστάσεις και τον Μαραθώνιο. Μέχρι και σήμερα, παραμένει ιδιαίτερα ενεργή αγωνιστικά καθ’ όλη τη διάρκεια των ετών, μετρώντας πολλές διακρίσεις σε αγώνες δρόμου και Πανελλήνια Πρωταθλήματα. «Πιστεύω πως η συστηματική δουλειά και η αφοσίωση μπορούν να οδηγήσουν έναν αθλητή στην επιτυχία.» λέει η ίδια. Ωστόσο, θεωρεί ότι η οικογένειά της «είναι η μεγαλύτερη κατάκτηση της ζωής μου!».
Στη μέχρι τώρα αθλητική σου πορεία ποιες στιγμές κρατάς και ποιες αφήνεις πίσω σου;
Από τις ωραιότερες στιγμές ήταν το 2008, που πήρα την πρόκριση για τους Ολυμπιακούς αγώνες στο Πεκίνο. Για την πρόκριση αυτή προετοιμαζόμουν και συμμετείχα σε διάφορους αγώνες περίπου 1,5 χρόνο, όλο 2007 και το 2008. Κοντά μου ήταν ο προπονητής και σύζυγός μου, ο Χρήστος Bαξεβάνης. Αλλά ήταν ονειρική η πορεία προς τους Ολυμπιακούς, το ότι υπήρξα μέλος της ελληνικής ομάδας και ότι είχα καλούς χρόνους σε διαδοχικούς αγώνες. Γενικά υπήρχαν κάποιοι επιμέρους αγώνες όπου πλασαρίστηκα σε καλές θέσεις με άξιες συναθλήτριες. Αυτές είναι από τις πιο όμορφες στιγμές που μπορείς να βιώσεις στον πρωταθλητισμό.
Στις αρνητικές στιγμές συγκαταλέγεται το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Τριάθλου το 2008 στην Πορτογαλία, όπου είχα ατύχημα με το ποδήλατο, ενώ κολύμπησα πολύ καλά. Στεναχωρήθηκα πολύ και την ολυμπιακή χρονιά. Κι ίσως μου έμεινε ένα πικρό «γιατί» που αναγκάστηκα να σταματήσω λόγω της ατυχίας που είχα με το ποδήλατο.
Γενικά πάντως στον αθλητισμό υπάρχουν πολλές στιγμές, στις οποίες θα αποτύχεις. Αλλά αυτό που γνωρίζω είναι ότι οι αποτυχίες οδηγούν σε επιτυχίες.
«Ξεκίνησα πριν πολλά πολλά χρόνια να εκπαιδεύομαι στη σωστή διατροφή και στην πορεία αγάπησα την υγιεινή διατροφή.» λέει.
Για να τρέξει κάποιος με επιτυχία στο τρίαθλο τι χρειάζεται;
Το βασικό είναι να γνωρίζει τα τρία αγωνίσματα. Το κολύμπι επειδή είναι τεχνικό αγώνισμα δυσκολεύει τους περισσότερους αθλούμενους.
Από εκεί και πέρα μιλάμε για καλή προετοιμασία και προπόνηση. Χρειάζεται να ακολουθήσει ένα προπονητικό πρόγραμμα για να προπονηθεί σωστά και στα τρία αθλήματα. Να μάθει πως να συνδυάσει τις προπονήσεις, πως να τις μοιράζει. Όποιος δοκιμάζει το τρίαθλο ενθουσιάζεται, υπάρχουν εξάλλου πολλές αποστάσεις σπριντ και σούπερ σπριντ, οπότε μπορεί να συμμετάσχει χωρίς ιδιαίτερες απαιτήσεις. Όσο όμως αυξάνονται οι αποστάσεις χρειάζεται εύλογος χρόνος προπόνησης, να έχει δοκιμάσει τις αποστάσεις στην προπόνηση για να καταλάβει πως τις αντιμετωπίζει το σώμα του, αν αντέχει κ.λπ.
Στο τρίαθλο, εκτός της προπόνησης, χρειάζεται να βάλεις καρδιά και ψυχή να μιλήσει για να βρεθείς στον τερματισμό.
Ποδήλατο, κολύμπι ή τρέξιμο;
Ήμουν δρομέας όταν μπήκα στο τρίαθλο, κολυμβήτρια ήμουν πιο μικρή αλλά είχα πρόβλημα με τα αυτιά μου και το είχα αφήσει. Στην πορεία τα αγάπησα και τα τρία εξίσου, παρόλο που ξαναμπήκα στην πισίνα σε μεγάλη ηλικία. Το όμορφο του ποδηλάτου είναι ότι μπορείς να κάνεις μεγάλες αποστάσεις αν έχεις παρέα. Ωστόσο είμαι πάντα δρομέας, το τρέξιμο ίσως είναι το λίγο καλύτερό μου από τα υπόλοιπα δύο, αλλά σίγουρα αγαπώ όλα τα αθλήματα του τριάθλου.
Τι σημαίνει για σένα το τρέξιμο;
Το αγαπώ πολύ γι’ αυτό θα ήθελα να τρέχω και όχι να περπατάω! Όσοι κάνουν πρωταθλητισμό νιώθουν ακραία συναισθήματα, φέρνουν στα κόκκινα το σώμα τους, αλλά αυτά που έχω κερδίσει από το τρέξιμο είναι πάρα πολλά: η ψυχική ηρεμία και η φυσική κατάσταση, το πόσο όμορφο νιώθεις με τον εαυτό σου, το ότι μπορείς να τρέχεις μόνη σου, εσύ και ο εαυτός σου, χωρίς μουσική. Επειδή λοιπόν κερδίζω πολλά θέλω να τρέχω σε όλη μου τη ζωή.
Ποιες είναι οι δυσκολίες μιας εργαζόμενης μαμάς, με δύο παιδιά, να αγωνίζεται και να αθλείται;
Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό γιατί εργάζομαι στο πυροσβεστικό σώμα όπου για εμάς τους αθλητές υπάρχει ευελιξία ωραρίου. Από τη στιγμή που έλυσα το πρόβλημα της επαγγελματικής αποκατάστασης μπόρεσα να αφιερωθώ στον αθλητισμό και τον πρωταθλητισμό. Επίσης, είχα την υποστήριξη από την οικογένειά μου, τη στήριξη του συζύγου μου που είναι και ο προπονητής μου, τη στήριξη των φίλων μου. Όλοι έβαλαν το δικό τους λιθαράκι και βοήθησαν για να επιδιώξω μεγάλους στόχους.
Πιστεύω ότι όταν κάτι θέλεις πολύ δεν υπάρχει «το δεν μπορώ». Μπορεί η καθημερινότητα να είναι πολύ κουραστική όταν έχεις δουλειά και παιδιά αλλά εκ του αποτελέσματος λειτουργεί καλά.
Τα παιδιά σου ασχολούνται με τον αθλητισμό;
Ο μεγάλος, ο Οδυσσέας, έχει κάνει πολύ μικρός στίβο. Προσπαθώ, χωρίς πίεση, να τον τσιγκλάω να κάνει αθλητισμό. Της Λυδίας της αρέσει πολύ, της αρέσουν οι αγώνες. Θέλω να ασχολούνται με τον αθλητισμό, είναι καλός για την ψυχική μας ισορροπία και τη σωματική μας υγεία. Ο πρωταθλητισμός είναι άλλο κομμάτι. Για να κάνεις πρωταθλητισμό το κυνηγάς, το αγαπάς, σε ευχαριστεί και δεν το βλέπεις σαν θυσία. Το κάνεις όχι γιατί πρέπει αλλά γιατί πραγματικά το θέλεις.
Η Ντενίζ στον Μαραθώνιο στη Φρανκφούρτη της Γερμανίας πραγματοποίησε εξαιρετική επίδοση με 2.50.43, τερματίζοντας στην 4η θέση στην ηλικιακή της κατηγορία, ενώ η επίδοσή της ήταν η 4η καλύτερη στην Ελλάδα για το 2019.
Ποια είναι η καθημερινή σου ρουτίνα προπόνησης;
Όταν βρίσκομαι σε περίοδο προετοιμασίας μέσα στην ημέρα οι δυο προπονήσεις είναι δεδομένες, μία πρωινή και μία απογευματινή. Εμβόλιμα μπορεί να μπει και μία μεσημεριανή. Όταν προετοιμάζομαι για μαραθώνιο το 90% της προπόνησής μου είναι δρομικές προπονήσεις. Από κει και πέρα, εάν έχω αγώνες τριάθλου, βάζω έξτρα το ποδήλατο, όπου βγαίνω εκτός σπιτιού τα σαββατοκύριακα και τις δυο τις κάνω στο σπίτι καθώς και το κολύμπι.
Σε πόσους αγώνες το χρόνο παίρνεις μέρος;
Είναι πάρα πολλοί οι αγώνες και οι προσκλήσεις που δέχομαι για να συμμετάσχω. Έτσι όταν με τον προπονητή μου σχεδιάζουμε το προπονητικό πρόγραμμα βάζουμε σε προτεραιότητα τους αγώνες – στόχους και οι υπόλοιποι λειτουργούν σαν προετοιμασία. Χρειάζεται βέβαια εμπειρία να κάνεις κάτι τέτοιο, να πηγαίνεις δηλαδή σε αγώνες και να μη δίνεις το 100%, να διαχειρίζεσαι τους σφυγμούς σου κ.λπ. αντί να προσπαθήσεις να νικήσεις σε όλους. Για μένα πολλοί αγώνες είναι προπονητικής φύσεως. Για παράδειγμα στον Αυθεντικό Μαραθώνιο της Αθήνας δεν κυνήγησα αυτό που κυνήγησα στον μαραθώνιο της Γερμανίας, γιατί ήταν δυο εβδομάδες μετά την Γερμανία. Στη Γερμανία το έκανα 2 ώρες και 50 λεπτά, μπήκα μέσα στην 25αδα και ήρθα 4η στην ηλικιακή μου κατηγορία.
Τι διατροφή κάνεις;
Γενικά πιστεύω πως ό,τι καύσιμο βάλεις στο σώμα σου τέτοια απόδοση θα πάρεις. Είμαι του μέτρου, τρώμε σπιτικά γεύματα, όχι απ’ έξω. Ο αθλητής χρειάζεται έλεγχο βάρους και πλάνο διατροφής. Η διατροφή μου στηρίζεται στην πρωτεϊνη, σε γαλακτομικά και φρούτα. Επίσης καταναλώνω αρκετή ποσότητα υδατανθράκων, που γίνεται σχεδιασμένα και με πρόγραμμα, με τζελάκια κ.λπ.
Δεν θεωρώ ότι καταπιέζομαι σε κάτι. Δεν μου αρέσουν οι υπερβολές στο φαγητό αλλά η εγκράτεια.
Παίρνω συμπληρώματα γιατί είναι πολλές και διαδοχικές οι προπονήσεις και δεν καταφέρνεις με διατροφή να πάρεις όσα στοιχεία έχεις χάσει. Φυσικά τα συμπληρώματα θέλουν χρόνο να δράσουν, δεν τα παίρνεις για μία μέρα δεν είναι μαγικά, αλλά σου δίνουν το κάτι παραπάνω στην απόδοση και σε βοηθούν να μην εξαντλείσαι.
Στις 18 Αυγούστου του 2008 βρέθηκε ανάμεσα στη γραμμή της εκκίνησης του Τριάθλου στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου, μια τεράστια επιτυχία για το ελληνικό τρίαθλο.
Τι μεθόδους αποκατάστασης ακολουθείς μετά από κάποιον σκληρό αγώνα;
Μετά από σκληρή προπόνηση είναι ανακουφιστική η παγοθεραπεία. Γεμίζω την μπανιέρα και μπαίνω μέσα, ακόμη και το χειμώνα, με βοηθάει πάρα πολύ. Από κει και πέρα προσπαθώ να πάρω ένα πρωτεϊνικό ρόφημα, όχι σε φαγητό αλλά σε υγρή μορφή για να υπάρχει πιο γρήγορη απορρόφηση από τον οργανισμό. Στο σπίτι έχω foam roller για διατάσεις ενώ φίλοι φυσιοθεραπευτές μού κάνουν μασάζ αποκατάστασης. Επίσης και η κρυοσάουνα βοηθάει. Μετά από έναν αγώνα χρησιμοποιώ και συμπιεστικές κάλτσες, βοηθούν πάρα πολύ εάν τις βάλω για λίγες ώρες.
Τι θα συμβούλευες όσους κι όσες θα ήθελαν να στραφούν στον Κλασικό Αθλητισμό ή σκέφτονται να βάλουν το τρέξιμο στη ζωή τους;
Ότι πρέπει να το είχαν κάνει από χθες! Στο τρέξιμο δεν ισχύουν το «δεν έχω χρόνο, είμαι μεγάλος ή έχω περιττά κιλά». Αν το κάνουν με σωστό τρόπο θα «κολλήσουν» με το τρέξιμο.
Ακόμη κι αν κάποιος έχει πολλά κιλά εάν κάνει προσεκτική διατροφή και ξεκινήσει σταδιακά το τρέξιμο, δεν υπάρχει περίπτωση να μην καταφέρει να δει τα οφέλη και να μην καταλάβει τη διαφορά στο σώμα και την ψυχολογία του.
Το τρέξιμο επίσης δεν έχει ηλικία. Ακόμη ο αθλητικός τουρισμός είναι μια ωραία ιδέα: να πάμε να τρέξουμε όλοι μαζί ως οικογένεια κάπου. Γνωρίζεις κόσμο, παρασέρνεις φίλους και γι’ αυτό υπάρχει μαζική συμμετοχή στους αγώνες δρόμου. Στο τρέξιμο δεν υπάρχει αργός, γρήγορος, μεγάλος ή μικρός. Αν το ξεκινήσεις μόνο θετικά θα πάρεις.
Ποιο είναι το μότο που σε εμπνέει;
«Τα πάντα γίνονται» και «πάντα να ονειρευόμαστε.»