Η ξιφομάχος Φανή Βαρβέρη κάθε της διάκριση την κερδίζει πραγματικά με το σπαθί της. Τα τελευταία πέντε χρόνια βρίσκεται ανάμεσα στις πρώτες θέσεις στα κύπελλα και στα πρωταθλήματα της ξιφασκίας. Όμως για κάθε αγώνα που συμμετέχει αναγκάζεται να πληρώνει από μόνη της τα έξοδα. Γεννημένη το 1986 με καταγωγή τη Φλώρινα τα τελευταία 6 χρόνια είναι μέλος της Εθνικής Ελλάδος αλλά προπονείται μακριά από αυτήν, στη Φλώρινα, για τους ευνόητους λόγους. Βγήκε 3η στο παγκόσμιο κύπελλο satellite Κύπρου, 1η στο βαλκανικό κύπελλο της Σερβίας πέρυσι. Πήρε τη 2η θέση πανελλαδικά το 2016 και την 1η στα ομαδικά. Έχει πολλές συμμετοχές σε παγκόσμια κύπελλα όπως Ουγγαρία, Σερβία, Βαρκελώνη, Βουλγαρία, Ελλάδα, Κύπρο, πολλά μετάλλια και κύπελλα σε Σκόπια, Βουλγαρία, Σερβία, αρκετές διακρίσεις σε ατομικά και ομαδικά πρωταθλήματα. Η Φανή μίλησε στη Φίλια Μητρομάρα και στο wefit.gr για τις δυσκολίες του αθλήματος αλλά και την ομορφιά του.
Φανή πες μου δύο λόγια για την ξιφασκία, καθώς λίγοι γνωρίζουν έστω και τα βασικά.
Υπάρχουν τρία διαφορετικά σπαθιά με διαφορετικές κινήσεις και διαφορετική επιφάνεια και λαβή. Υπάρχει, η σπάθη, το φλερέ και το επέ (ξίφος μονομαχία). Στη σπάθη, που έχουμε και την ολυμπιονίκη Βασιλική Βιουγιούκα, ο κάθε πόντος μετράει, όταν το χτύπημα γίνεται από τον κορμό και πάνω. Στο φλερέ, μετρά μόνο στον κορμό ενώ στο επέ μετρά σε όλο το κορμί, όλη την ενεργή επιφάνεια. Δεν είναι επικίνδυνο το άθλημα, ενώ δεν είναι απαγορευτικό (οικονομικά) για καμία οικογένεια. Εγώ ασχολούμαι με το ξίφος – μονομαχία, το πιο διαδεδομενο από τρία και στην Ελλάδα και στον κόσμο.
Σε ποια ηλικία και με ποια αφορμή ξεκίνησες;
Η καταγωγή μου είναι από τη Φλώρινα και στη Φλώρινα έχουμε παράδοση στην ξιφασκία, ο μισός πληθυσμός ασχολείται με αυτήν! Αφορμή να ξεκινήσω ήταν ο αδελφός μου, ο οποίος ασχολιόταν με το άθλημα και ακολούθησα κι εγώ, στα 14 περίπου. Ασχολούμαι δεκαέξι χρόνια με την ξιφασκία, επαγγελματικά τα τελευταία 6 χρόνια περίπου. Στη Φλώρινα υπάρχει ένας από τους μεγαλύτερους και παλαιότερους συλλόγους, ο ΟΞΙΦ αλλά και ο ΓΕΦ. Για προσωπικούς λόγους πήγα σε έναν σπουδαίο σύλλογο, τον Θησέα Ηρακλείου στην Κρήτη (!) δηλαδή πολύ πιο μακριά από την έδρα μου, και έχω προπονητή τον Αλέξανδρο Κοντόγιαννη, παλιός αθλητής και πολλά υποσχόμενος ως προπονητής, ο οποίος μάλιστα πήγε στην πρόκριση για τους Ολυμπιακούς φέτος. Ο Αλέξανδρος με βοηθά πάρα πολύ και μπορεί να με φτάσει ακόμη πιο ψηλά.
Πόσο χρόνο αφιερώνεις στην προπόνησή σου;
Τώρα που κάνω πρωθλητισμό τουλάχιστον 3 -4 ώρες την ημέρα, λόγω του ότι το άθλημα αυτό έχει τεχνική. Φυσική κατάσταση κάνω 2 φορές την εβδομάδα και 3 φορές ασχολούμαι με την τεχνική. Ο personal trainer Κοσμάς Καρακασίδης με έχει βοηθήσει πολύ στη φυσική μου κατάσταση και την έχει βελτίωσει πολύ. Επίσης η Ομοσπονδία έφτιαξε κλιμάκιο Βορείου Ελλάδος και Νοτίου για πρώτη χρονιά και ευελπιστώ ότι για μένα η φετεινή χρονιά θα είναι μια καλή χρονιά επειδή προπονούμαι με το κλιμάκιο εδώ.
Ποιο μέρος του σώματος γυμνάζεται περισσότερο;
Κυρίως γυμνάζονται τα πόδια αλλά και η μέση λόγω της κίνησης. Βέβαια γυμνάζεται ολόκληρο το σώμα, αν και περισσότερο η μια πλευρά. Δηλαδή αν είσαι δεξιόχειρας γυμνάζονται περισσότερο δεξί χέρι και δεξί πόδι. Το δεξί πόδι επειδή, σε κάθε προβολή που κάνεις με σκοπό να πετύχεις χτύπημα, πέφτει σε αυτό όλο το βάρος του σώματος, άρα το δεξί μοιραία είναι πιο δυνατό.
Σε πολλούς τομείς του αθλητισμού παρατηρείται εγκατάλειψη και ερασιτεχνισμός που επηρεάζει την εξέλιξη των αθλητών. Συμβαίνει κάτι τέτοιο και στη ξιφασκία;
Ναι, δυστυχώς. Οι αθλητές εγκαταλείπουν πολύ νωρίς το άθλημα, γύρω στα 17 -18, αλλάζουν οι προτεραιότητές τους ενώ ως άθλημα δεν έχει την απήχηση που έχουν κάποια άλλα. Δεν δίνονται κίνητρα για να συνεχίσει κανείς. Μετά το σχολείο, σταματούν και ανεξάρτητα με το αν έχουν ταλέντο και διάθεση, αναγκάζονται να κάνουν πίσω και να ακολουθήσουν κάτι άλλο. Αυτό βέβαια συμβαίνει κυρίως στην Ελλάδα. Γιατί ξιφασκία μπορεί να κάνει κανείς και σε μεγάλη ηλικία, δεν έχει όριο ηλικίας, και αυτό είναι που κάνει το άθλημα τόσο γοητευτικό. Επίσης δεν υπάρχει και παιδεία, αφού ο αθλητισμός γενικά δεν προωθείται και πολύ στα σχολεία.
Ασχολείσαι περίπου μια 6 επαγγελματικά με την ξιφασκία. Θα έλεγες ότι τα κέρδη από αυτή την ενασχόληση σου είναι μόνο ψυχικά; Υπάρχουν χρήματα για τους αθλητές;
Δυστυχώς τα τελευταία χρόνια χρήματα δεν υπάρχουν, τα ταξίδια τα πληρώνω μόνη μου, ακόμη και τους αγώνες του εσωτερικού! Όμως είναι η αγάπη μου για το άθλημα αυτό που με κάνει να επιμένω. Η ξιφασκία με βοηθά πολύ στην ψυχολογία μου, είναι ο ψυχίατρός μου. Αυτό είναι ένα από τα κέρδη που έχω. Γιατί η ξιφασκία με κάνει καλύτερο άνθρωπο, μου προσφέρει ψυχική ηρεμία, με κάνει να σκέφτομαι με έναν διαφορετικό τρόπο, έχει κάνει τη σκέψη μου πιο γρήγορη. Μου μαθαίνει να αντιμετωπίζω και τις νίκες και τις ήττες μου. Μου έχει μάθει να δουλεύω αρκετά και σκληρά και να επιμένω. Εξάλλου αυτό είναι και το motto μου: Όσες φορές κι αν πέφτεος πάντα να σηκώνεσαι.
Προσωπικά σε τι περίοδο βρίσκεσαι;
Φέτος προσπάθησα να πάρω μέρος στην πρόκριση για τους Ολυμπιακούς αλλά δεν τα κατάφερα. Αυτό που θέλω είναι να πλασαριστώ σε καλές θέσεις στο εξωτερικό και να συμμετάσχω στους μεσογειακούς αγώνες, θα είναι μια καλή εμπειρία για μένα. Επίσης είμαι γυμνάστρια και φέτος άνοιξα με έναν καλό συνάδελφο ένα studio fitness, το F§K fitness Kombo, στη Φλώρινα.
Γιατί είσαι στη Φλώρινα και όχι στην Αθήνα; Δεν σου κοστίζει που βρίσκεσαι μακριά από την Εθνική ομάδα;
Είμαι στη Φλώρινα για οικονομικούς λόγους. Δεν θα μπορούσα να αντέξω οικονομικά το να βρίσκομαι στην Αθήνα. Οπότε σαφώς και μου κοστίζει το γεγονός ότι είμαι μακριά. Δεν μπορώ να κάνω προπονήσεις με κάποιον της ηλικίας μου ή του επιπέδου μου, όλα τα παιδιά της Εθνικής προπονούνται μαζί ενώ εγώ κάνω διπλάσια προπόνηση επειδή εγώ χάνω βήματα και προσπαθώ να τα αναπληρώνω μόνη μου. Υπάρχουν πολλά προβλήματα λόγω απόστασης αλλά προσπαθώ να τα καλύψω. Με τιμά πάντως πολύ η Ομοσπονδία μου με έχει επιλέξει τα τελευταία χρόνια.
Τέλος, τι θα έλεγες στα νέα παιδιά που θέλουν να ξεκινήσουν ξιφασκία;
Ότι είναι ένα άθλημα που βοηθά το μυαλό και το σώμα, προετοιμάζει τα παιδιά από μικρή ηλικία, βοηθά τα αντανακλαστικά, είναι σαν παρτίδα σκάκι. Πρέπει να δεις την αντίδραση του αντιπάλου, να τη διαβάσεις και να απαντήσεις ανάλογα. Αξίζει το κάθε παιδί να ασχοληθεί με αυτό το άθλημα.
Φίλια Μητρομάρα