Ιντέν: η «Μέκκα» των αποστάσεων. Το κέντρο «παραγωγής» μαραθωνοδρόμων και δρομέων μεγάλων αποστάσεων βρίσκεται στη Δυτική Κένυα σε υψόμετρο 2.400 μέτρα με κέντρο την πόλη Ιτέν (με το όνομά της να είναι παραφθορά, από τον καιρό της αγγλικής αποικιοκρατίας όπου κάποιος λόφος εκεί κοντά είχε την επισήμανση Hill Ten, δηλαδή λόφος υπ' αριθμόν δέκα). Πρόκειται για ένα από τα κορυφαία προπονητικά κέντρα του κόσμου για αθλητές αποστάσεων όπου διαθέτει τις τέλειες καιρικές συνθήκες για προετοιμασία επιπέδου Ολυμπιακών Αγώνων. Από την Ελλάδα ένα δίδυμο στη ζωή, ο Γιώργος Μίνο (τρεις φορές πανελληνιονίκης στα στηπλ) και η Ζωή Ανδρικοπούλου, βρέθηκαν εκεί για 45 μέρες και μεταφέρουν στη Φίλια Μητρομάρα και στο wefit.gr τις εμπειρίες τους από αυτή τη σπουδαία αθλητική προετοιμασία.
(στην κεντρική φωτογραφία του άρθρου διακρίνονται ο Γιώργος Μϊνο, η Ζωή Ανδρικοπούλου καθώς κοι οι: Asbel kiprop, φοράει γαλάζιο μπλουζάκι, ο καλύτερος αθλητής στον κόσμο στα 1500m και Colm O' Connell, ο προπονητής του David Rudisha που κατέχει το παγκόσμιο ρεκόρ στα 800m – φοράει καπέλο)
Πώς αποφασίσατε και από την Αθήνα βρεθήκατε στο Ιτέν;
Γιώργος: Το ψάχναμε καιρό και μας βοήθησε ο σύλλογός μου (Σ.Σ.: Α.Ο. Μυκόνου). Έτσι ξεκινήσαμε για προετοιμασία στην Κένυα. Μείναμε 45 μέρες στο Ιτέν, θεωρείται ο παράδεισος της αντοχής για τους αθλητές. Όλοι οι παγκόσμιοι αθλητές και πρωταθλητές από 800 μ. μέχρι μαραθώνιο εκεί συνήθως προετοιμάζονται και προπονούνται λόγω υψομέτρου. Επίσης όσοι πάνε εκεί ανήκουν στην κατηγορία των elite αθλητών. Έτσι οι υπόλοιποι αθλητές έχουν την ευκαιρία να αθληθούν μαζί με τους κορυφαίους ανά γκρουπ και να αυξήσουν την απόδοσή τους ή την αντοχή τους. Μόνος σου δεν πας και δεν προπονείσαι εύκολα εκεί. Μάλιστα χαρακτηριστικά ένας προπονητής με ρώτησε: «τι χρόνους κάνεις;» κι όταν του απάντησα μου είπε: «δεν είναι πολύ καλοί, με ποιο γκρουπ προπονείσαι;». Είναι πολύ σημαντικό να βρεις το γκρουπ που ταιριάζει στους στόχους και τις ανάγκες σου και να προπονηθείς. Το γκρουπ σε «τραβάει». Σου δίνει το κίνητρο. Και φυσικά μπορείς να βρεις γκρουπ σε όλα τα επίπεδα.
Ζωή: Εγώ δεν έτρεχα με γκρουπ αλλά έκανα προετοιμασία μόνη μου. Η πρώτη εβδομάδα ήταν αρκετά δύσκολη, λόγω προσαρμογής, είχα πονοκεφάλους, αλλά μετά προσαρμόστηκα και ξεκίνησαν οι δύσκολες προπονήσεις. Αλλά είμαι ευχαριστημένη γιατί έβγαλα αρκετές προπονήσεις και δύσκολες. Αν και εκεί είναι δύσκολο να ολοκληρώσεις τις προπονήσεις.
Πώς ήταν το καθημερινό πρόγραμμα;
Γιώργος: Η καθημερινότητα περιελάμβανε διπλές προπονήσεις και μεγάλο όγκο χιλιομέτρων. Και ξεκούραση. Το κύριο πρόγραμμα ξεκινούσε από 8 – 9.30 με διάφορα γκρουπ 200 ή και 300 ατόμων. Μετά ξεκούραση και κατά τις 4 πάλι προπόνηση. Γενικά εκεί νιώθεις αναζωογονημένος, ξεκουράζεσαι γρήγορα.
Ο Γιώργος Μίνο στην προπόνηση.
Τι παραπάνω πήρατε από αυτή την προετοιμασία; Τι πιστεύετε ότι βελτιώσατε;
Γιώργος: Την υπομονή και την αντοχή μας. Αυτό όμως που κυρίως μαθαίνεις είναι να δίνεις τον καλύτερό σου εαυτό. Βλέπεις τους άλλους, τους καλούς αθλητές αλλά διαπιστώνεις ότι εκείνοι δεν βιάζονται ούτε επιμένουν να βγάλουν μια δύσκολη προπόνηση. Απλώς δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό. Επίσης την ευγενή άμιλλα.
Που τρέχατε;
Γιώργος: Όλη η προπόνηση γινόταν στο χώμα ή σε ανώμαλο έδαφος, με διάφορες κλίσεις, κάτι που βοηθά τα πόδια, χτίζει δύναμη, ενισχύει την αντοχή. Αλλιώς τρέχεις στο ταρτάν αλλιώς στο χώμα. Μάλιστα υπήρχε γήπεδο με ταρτάν στο οποίο έπρεπε να πληρώνουμε 10 ευρώ τη φορά για προπόνηση, αλλά σχεδόν κανείς δεν πήγαινε. Όλοι έτρεχαν στο χώμα.
Τι μάθατε από τους άλλους αθλητές;
Γιώργος: Είναι πολύ χαλαροί και δεν πιέζουν τον εαυτό τους να βγάλουν μία προπόνηση. Όταν δεν νιώθουν καλά λένε «δεν είμαι καλά» θα τρέξω μέχρι εκεί. Δεν το ρίχνουν στην υπερπροσπάθεια γιατί δεν οδηγεί πουθενά. Δεν στρεσάρονται καθόλου, απολαμβάνουν την προπόνηση και τη διαδικασία. Το πάνε σταδιακά. Είναι η όλη φιλοσοφία της προπόνησης, το πόσο έξυπνα δουλεύουν. Δεν μπερδεύουν πράγματα, ακολουθούν τον βασικό κορμό προπόνησης όπως όλοι και δυναμώνουν φυσικά με ασκήσεις που χρησιμοποιούν με το βάρος του σώματός τους. Χρησιμοποιούν διαφορετικά εδάφη, κλίσεις, εντάσεις και χιλιόμετρα και δεν χρειάζεται να κάνουν κάποιες έξτρα προπονήσεις.
Ζωή: Η αφοσίωση που έχουν στην προπόνηση και σε αυτό που κάνουν. Είναι είναι συνεπείς στις προπονήσεις τους και ξεκουράζονται επαρκώς. Είναι και εγκεφαλικά εκεί, πολύ συγκεντρωμένοι δηλαδή σε αυτό που κάνουν. Δεν λουφάρουν στην προπόνηση και δεν σταμάτανε χωρίς λόγο, σταματάνε μόνον όταν δεν νιώθουν καλά. Για μένα ήταν φοβερή εμπειρία.
Που μένατε;
Ζωή: Στο camp της Adidas. Πληρώσαμε 1.200 δολλάρια για 30 μέρες.
Γιατί πήγατε τώρα;
Γιώργος: Είναι ο καλύτερος καιρός για τους αθλητές. Εδώ τον Ιανουάριο κάνει κρύο, και δεν μπορείς να κάνεις προπονήσεις μέσα στο κρύο, ενώ εκεί έχει ζέστη οπότε προπονείσαι καλύτερα. Σε ζεστό καιρό το σώμα αποδίδει πολύ καλύτερα. Οι elite αθλητές δεν προπονούνται ποτέ το χειμώνα στη χώρα τους, πάνε Κένυα, ανεβαίνουν υψόμετρα, προπονούνται σε ζεστό καιρό για να μπορούν να αποδώσουν.
Ήταν δύσκολο για τις γυναίκες εκεί; Είχε πολλές γυναίκες αθλήτριες;
Ζωή: Ήταν πολύ λίγες. Αλλά οι άντρες βοηθούσαν στην προπόνηση όσες γυναίκες ήταν εκεί. Δεν είχαμε καμία διαφορετική αντιμετώπιση λόγω φύλου.
Η Ζωή Ανδρικοπούλου με το Asbel kiprop, τον καλύτερο αθλητή στον κόσμο αυτήν τη στιγμή στα 1500 m.
Γιώργος: Γενικά όποιος τρέχει στο γήπεδο βοηθά τον άλλον, είτε είναι γυναίκα είτε άντρας. Δεν υπάρχει ανταγωνισμός.
Με τη διατροφή τι κάνατε;
Γιώργος: Σταδιακά μπήκαμε στη δική τους διατροφή και προσαρμοστήκαμε μετά από 2,5 εβδομάδες. Καταναλώναμε δικές τους τροφές όπως για παράδειγμα το ουγκάλι που είναι το εθνικό πιάτο της Κένυας.
Ουγκάλι: superfood διατροφή των Κενυατών αθλητών και εθνικό πιάτο της Κένυας.
Οι συνθήκες υγιεινής πως ήταν εκεί;
Γιώργος: Είναι υποανάπτυκτη χώρα και φυσικά δεν υπάρχουν καλές συνθήκες υγιεινής. Το μόνο που μας έσωζε ήταν το υψόμετρο όπου δεν μπορείς να προσβληθείς από ιούς ή μικρόβια, δεν επιβιώνουν σε αυτό το υψόμετρο.
Ζωή: Είχε και λίγο χώμα στο νερό… (γελάνε).
Γιώργος: Επίσης, δεν χρειάστηκε να κάνουμε κάποια εμβόλια. Σχεδόν όλοι οι αθλητές δεν κάνουν εμβόλια όταν πηγαίνουν εκεί. Το ρισκάραμε και πιστεύω ότι καλά κάναμε.
Τι σας έκανε εντύπωση στους Κενυάτες αθλητές;
Γιώργος: Το ότι οι περισσότεροι αθλητές στην Κένυα δεν τρέχουν με σκοπό να βελτιώσουν την φυσική τους κατάσταση ή για «πλάκα». Τρέχουν για να κερδίσουν χρήματα και να επιβιώσουν. Όταν ξεκινάνε το τρέξιμο, και μάλιστα αργά το ξεκινάνε σε μεγάλη ηλικία, πρέπει να κερδίσουν διαφορετικά όλοι θα τους κατηγορούν πως αφιέρωσαν χρόνο στο να τρέχουν χωρίς λόγο. Πρέπει λοιπόν να αποδείξουν ότι έκαναν το σωστό ξεκινώντας το τρέξιμο για να μπορέσουν να ζήσουν την οικογένειά τους. Το τρέξιμο γι’ αυτούς είναι καθαρά θέμα επιβίωσης γι΄αυτό και τα δίνουν όλα στον αγώνα.
