Τόσο η κατάχρηση αλκοόλ όσο και το οξύ άγχος έχουν κοινά χαρακτηριστικά. Πηγαίνοντας ένα βήμα παραπέρα, αν υπάρχει η μία κατάσταση, είναι πιθανό να προκύψει και η άλλη. Ας ξετυλίξουμε το κουβάρι λοιπόν.
Στο παιχνίδι «η κότα έκανε το αυτό ή το αυγό την κότα» δεν υπάρχουν νικητές και ηττημένοι. Οι συμμετέχοντες χάνουν τον χρόνο και σίγουρα την υπομονή τους. Αντίστοιχα πολλές φορές είναι δύσκολο να αναγνωρίσεις αν προϋπάρχει η κατάχρηση αλκοόλ ή οι κρίσεις άγχους και το οξύ άγχος. Το άγχος είναι η πιο διαδεδομένη ψυχική ασθένεια της εποχής μας, με τις στατιστικές δυστυχώς να λένε πως κάποιος που πάσχει από άγχος (στην κλινική του μορφή, όχι απλά κάποιος που αγχώθηκε), έχει 2 με 3 περισσότερες πιθανότητες να αποκτήσει προβλήματα με το αλκοόλ και τα ναρκωτικά.
Συνήθως το 80% των αλκοολικών ή των εχόντων κρίσεων άγχους πάσχει μόνο από το 1 νόσημα. Το υπόλοιπο όμως 20% έχει και τα δύο ψυχοσωματικά νοσήματα. Οι πιθανότητες να έχει κάποιος και τα δύο είναι εναντίον των γυναικών. Στις περιπτώσεις που ως κρίση άγχους εννοούμε την διαταρραχή από κοινωνικό άγχος, τότε πολλοί καταφεύγουν στο αλκόολ για «να πάρουν θάρρος», «να τους φύγει το άγχος» ή απλά για να αντέξουν ένα πολύ στρεσογόνο κοινωνικό γεγονός που πρέπει να παρεβρεθούν.
Στην αρχή αυτό μπορεί να αποτελεί μια προσωρινή λύση για το άγχος και να νιώσει ο ασθενής καλύτερα, αλλά τα αυτοσχέδια φάρμακα δεν πιάνουν πάντα και σίγουρα δεν πιάνουν μακροπρόθεσμα. Εκρήξεις θυμού ή απλά κάποιος να ξεφύγει από τα καθιερωμένα πρόυπα κοινωνικής συμπεριφοράς είναι κάτι που συμβαίνει. Σύμφωνα με έρευνα του 2011, όσοι προσπάθησαν να γιατρέψουν το άγχος τους με αλκοόλ, είχαν από 2 μέχρι 5 φορές περισσότερες πιθανότητες να καταφύγουν στην κατάχρηση αλκοόλ μέσα σε τρία χρόνια. Ακόμα πιο σοκαριστική ήταν η διαπίστωση ότι η κατάχρηση αλκοόλ παρεμβαίνει στην «εξάλειψη του φόβου» σχετικά με τραυματικές εμπειρίες, κάνοντας πιο δύσκολο τον αγώνα να τις ξεπεράσουν.
Εν κατακλείδι χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή, γιατί ο αλκοολισμός και το χρόνιο στρες μπορεί να αποδειχθούν αγώνας ζωής να τα ξεπεράσει κάποιος, κάτι που γίνεται πολύ πιο δύσκολο αν κάποιος πάσχει και από τα δύο.