Ο Αποστόλης Παπανδρέου είναι 26 φορές πρωταθλητής Ελλάδας στο Καγιάκ και μιλάει στο wefit.gr για τον υγιή πρωταθλητισμό χωρίς αναβολικά, την εργασία του, την συμμετοχή του σε Ο.Α. και το κυνήγι της πρόκρισης στο Ρίο το 2016! Πρόκειται για έναν ιδιαίτερα ηθικό άνθρωπο και αθλητή που αποτελεί πρότυπο και για καλή μας τύχη δουλεύει με μικρούς και μεγάλους αθλητές. Για κάποιον που μιλάει συχνά με αθλητές και προπονητές, μια φιλική συζήτηση (όπως εξελίχθηκε) με τον Αποστόλη όχι μόνο δεν είναι μονόπλευρη, αλλά είναι και θεωρείται -χωρίς καμία υπερβολή- τιμή.
Πως επέλεξες το καγιάκ ανοιχτής θάλασσας; Ποιό στοιχείο του ταιριάζει σε σένα ώστε να σου δίνει συγκριτικό πλεονέκτημα;
Νομίζω ότι ένα μεγάλο πλεονέκτημα είναι η αγάπη για την θάλασσα. Γενικά η αγάπη για το υγρό στοιχείο, για το καγιάκ και όλες τις δραστηριότητες στην θάλασσα.
Είσαι ο πρώτος Έλληνας καγιάκερ που συμμετείχε σε Ολυμπιακούς Αγώνες. Περιέγραψέ μας το συναίσθημα αυτό.
Είναι ένα συναίσθημα απίστευτο, ένα συναίσθημα πληρότητας, ένας αθλητής σε οποιοδήποτε άθλημα να αγωνίζεται στην μεγαλύτερη διοργάνωση του πλανήτη. Είναι καταπληκτικό και αξίζει κανείς να προσπαθήσει να το φτάσει.
Με την Αθηνά-Θεοδώρα Αλεξοπούλου και τον Ανδρέα Κιλγκαρίδη.
Παρότι η Ελλάδα είχε δικαίωμα συμμετοχής σε όλα τα αγωνίσματα εσύ προτίμησες -εσείς καλύτερα, όλη η ομάδα- να πιάσετε το όριο με την αξία σας. Περιέγραψέ μας λίγο την δοκιμασία και το συναίσθημα.
Βασικά η πρόκληση ήταν ότι όταν ξεκινήσαμε την ολυμπιακή προετοιμασία περίπου το 2.000, είμασταν πάρα πολύ μακριά από τα λεγόμενα φαβορί, από τους πάρα πολύ καλούς αθλητές. Αγωνιστήκαμε πολύ να κλείσουμε την ψαλίδα με τους χρόνους και να τους φτάσουμε, πάροτι είχαμε πάρει την πρόκριση ως διοργανώτρια χώρα. Είχαμε λευκή κάρτα συμμετοχής, αλλά αγωνιστήκαμε να μπούμε σε ένα τελικό. Αυτό το καταφέραμε το 2004 στο παγκόσμιο πρωτάθλημα της Πολωνίας, όπου μπήκαμε στον τελικό και κατακτήσαμε την 8η θέση. Δείξαμε ότι παρότι είχαμε πάρει την πρόκριση, γνωρίζαμε και γνωρίζουμε καγιάκ υψηλού επιπέδου, ότι είμαστε ανταγωνιστικοί απέναντι στις προηγμένες αθλητικά χώρες. Αποδείξαμε ότι είμασταν σε μια καλή αγωνιστική και φυσική κατάσταση.
Παλαιότερα στα διεθνή τουρνουά συμμετείχαν λίγες ομάδες, πλέον πολλές περισσότερες. Που πιστεύεις ότι οφείλεται αυτή η ραγδαία ανάπτυξη του αθλήματος;
Η ανάπτυξη του αθλήματος οφείλεται γενικότερα στην φυσιολογία του τοπίου και της Ελλάδας: πολλοί κόλποι, λιμάνια, σημεία που είναι προσβάσιμα και μπορούν γενικότερα οι αθλητές να αθληθούν. Επίσης υπάρχει ραγδαία ανάπτυξη στα σημεία όπου υπάρχου λίμνες, ποτάμια και φράγματα, όπου μπορεί να πραγματοποιηθεί το άθλημα. Μπορεί να προσαρμοστεί παντού, οπουδήποτε υπάρχει το υγρό στοιχείο.
Χεμ, χμμμ (προσπαθώ να μιλήσω χωρίς να φανώ κόλακας). Ξέρω ότι είσαι σεμνός ως προς την δουλειά που κάνεις, αλλά ΠΩΣ καταφέρνει κάποιος να γίνει 26 φορές πρωταθλητής Ελλάδος στο άθλημά του; Ενώ έχεις ανταγωνισμό. Πως γίνεται;
Αυτό που έμαθα είναι ότι ο μεγαλύτερος αντίπαλος είναι ο εαυτός σου. Δηλαδή αν ασχοληθείς με το να γίνεις καλύτερος, δηλαδή να βελτιώνεις ελαττώματα, στοιχεία στον αγώνα που θες να αλλάξεις, την τακτική σου, όλα αυτά οδηγούν στο να έχεις καλύτερα αποτελέσματα. Δεν είναι ο αντίπαλος που μένει πίσω, είσαι εσύ αυτός που βελτιώνεται. Σίγουρα μαζί με αυτά αν τελειοποιήσεις τη ζωή σου, την επίδοσή σου, την ισορροπία σου, η νίκη θεωρώ ότι θα έρθει. Τώρα όσο αφορά τα πολλά χρόνια τα οποία έρχονται αυτές οι νίκες, πιστεύω πως οφείλεται στην αγάπη για τον πρωταθλητισμό, για το αγωνιστικό κομμάτι υψηλού επιπέδου.
Πρέπει να σου αρέσει να φτιάχνεις τον αγώνα σαν έργο τέχνης, δηλαδή να ξεκινάς να φτιάχνεις την εκκίνησή σου, το μεσαίο κομμάτι της αντοχής, το ανέβασμά σου στο τέλος. Όλα αυτά όσο μαθαίνεις καλύτερα τον εαυτό σου μέσα από την αγωνιστική σου δράση τα αλλάζεις. Όσο περνάει ο καιρός είναι διαφορετικό, γιατί πρέπει να νικήσεις τον χρόνο, την κούραση και τους καινούριους αντιπάλους, οι οποίοι έρχονται φρέσκοι, με όνειρα και αυτοί όπως και εσύ, ψάχνοντας την συνταγή της επιτυχίας για να πάρουν τη νίκη.
Σε διοργάνωση της Kayak Greece με συναθλητή τον Γ. Παραδείση.
Πιστεύεις ότι όταν είσαι ευτυχισμένος στην προσωπική σου ζωή, σε βοηθάει στον πρωταθλητισμό ή αν δεν είσαι ευτυχισμένος και έχεις το «ανικανοποίητο» στην προσωπική σου ζωή αποδίδεις καλύτερα στον πρωταθλητισμό, γιατί είναι το μόνο που έχεις και αφοσιώνεσαι σε αυτό;
Νομίσω ότι όταν είσαι ευτυχισμένος και έχεις παράπλευρα όνειρα, στο επαγγελματικό, στο προσωπικό και συναισθηματικό κομμάτι. τους φίλους σου, όλα αυτά προσθέτουν ένα πετραδάκι στο μωσαϊκό της ζωής και στον πρωταθλητισμό. Όλα αυτά τα παντρεύεις για να μπορέσεις να συνεχίσεις, γιατί η ζωή του πρωταθλητή είναι μονοδιάστατη. Η προπόνηση, ο αγώνας είναι κάτι πολύ δύσκολο αν δεν έχεις ανθρώπους που σε αγαπάνε και τους αγαπάς, άνθρωποι που γεννάνε όνειρα δίπλα σου. Μόνο έτσι μπορείς να επιβιώσεις και να συνεχίσεις.
Τι προπόνηση κάνεις εκτός θαλάσσης ώστε να είσαι σε καλή φυσική κατάσταση μέσα στην θάλασσα;
Κοίτα, το άθλημα του καγιάκ έχει την ιδιαιτερότητα ότι έχει δύο διαφορετικές αποστάσεις και τρία διαφορετικά πληρώματα. Υπάρχει το μονό, το διπλό και το τετραπλό και 2 αγωνίσματα με αποστάσεις των 200 και 1.000 μέτρων. Εγώ είμαι από τους αθλητές μπαλαντέρ, αγωνίζομαι και στα δύο αγωνίσματα. Οπότε όταν έχω προετοιμασία για το 1.000άρι, κάνω αρκετή προπόνηση αντοχής, αρκετά χιλιόμετρα, γιατί περιέχει το στοιχείο του endurance.
Αντίθετα όταν προετοιμάζομαι για τα 200 μέτρα, ασχολούμαι με την ενδυνάμωση αρκετή ώρα στο γυναστήριο με βάρη, ασχολούμαι με το core training, στην φυσική κατάσταση, κάνω trx, pilates, ιδιοδεκτικότητα και ισορροπία… Χρησιμοποιώ δηλαδή όλα τα σύγχρονα μέσα που μας δίνει η προπονητική.
Τέλειο! Έχεις και ποικιλία και λεπτομέρεια!
Όλα είναι απαραίτητα. Ακόμα και στην ιστιοπλοΐα αν δεις ή σε αθλήματα που δεν έχουν το έντονο αγωνιστικό σπριντ όπως εμείς, έχουν όλα τα είδη προπόνησης στο μενού τους. Η σύγχρονη προπονητική διδάσκεί ότι πρέπει να κάνεις τα πάντα. Πρέπει να ετοιμάσεις την ισορροπία σου, την τακτική σου, την φυσική σου κατάσταση και άλλες επιστημονικές παραμέτρους που δεν είναι επί του παρόντος να αναλύσουμε.
Συνηθισμένα τα βουνά στα…μετάλλια!
Ώς αθλητής μη δημοφιλούς αγωνίσματος, εργάζεσαι και εργάζεσαι στο αντικείμενο στο οποίο σπούδασες για τα προς το ζείν. Μίλησέ μας για την καθημερινότητά σου και το αντικείμενο της εργασίας σου.
Αυτό το οποίο πέτυχα να κάνω βιοποριστικά είναι κάτι το ονειρικό. Δηλαδή αυτό το οποίο αγαπώ ως αθλητής, το αντικείμενο της φυσικής αγωγής και του αθλητισμού το κάνω καθημερινά με…ανθρώπους της καθημερινότητας. Έχω δικό μου γυμναστήριο, προπονώ παιδιά στο ναυτικό όμιλο διδάσκοντας καγιάκ και φυσικά δουλεύω ως personal trainer σε γήπεδα και σε προσωπικούς χώρους. Αυτό που κατάφερα είναι ότι πάντρεψα τον αθλητισμό -δηλαδή την προσωπική μου προπόνηση- μαζί με την δουλειά.
Εργάζομαι γύρω στις 13 με 15 ώρες την ημέρα. Φυσικά τώρα προπονούμαι λιγότερο από ότι παλαιότερα, ωστόσο στο μεταπτυχιακό, στα μαθήματα, γνώρισα και την σύζυγό μου, την Στέλλα η οποία έκανε μεταπτυχιακό στην αθλητική φυσικοθεραπεία και μαζί φτιάξαμε μια επιχείρηση η οποία παντρέυει και τα δύο. Την αθλητική και φυσικοθεραπευτική αποκατάσταση μαζί με την γυμναστική και όλα τα αντικείμενα εκγύμνασης όπως είναι το pilates, το TRX, το αδυνάτισμα, την φυσική κατάσταση, την προπόνηση αθλημάτων σε μεγάλη γκάμα αγωνισμάτων. Είναι πολύ ωραίο να μπορείς να δουλεύεις αρμονικά με την σύντροφο ή την σύζυγό σου, ειδικά όταν μπορείς να δουλεύεις ενορχηστρωμένα. Έρχονται δηλαδή άνθρωποι που πονάνε, τους αποκαθιστούμε και μετά τους γυμνάζουμε με ασφάλεια, γνωρίζοντας το ιστορικό τους, τις συνήθειές τους, τις ανάγκες τους και το ψυχολογικό τους φορτίο.
Δηλαδή συμπληρώνει ο ένας τον άλλο και στην επαγγελματική και στην προσωπική ζωή. Είναι πολύ όμορφο.
Αυτό είναι ακριβές. Από ότι ακούω γύρω μου είναι πολύ δύσκολο να συμβεί.
Είσαι καθηγητής, προπονητής πρωταθλητής αλλά και εργοφυσιολόγος. Ποιά είναι η θέση σου για τα συμπληρώματα, αλλά και για τα αναβολικά;
Βασικά με την ιδιότητά μου ως εργοφυσιολόγου, αυτό που έχω να πω είναι ότι τα συμπληρώματα διατροφής δεν είναι απαραίτητα στοιχεία, εκτός αν προκύψει ανάγκη από συγκεκριμένες εξετάσεις ή το προτείνει γιατρός. Γιατρός που ασχολείται με το συγκεκριμένο αντικείμενο και κάποια στοιχεία που λείπουν από τον συγκεκριμένο αθλητή ή άνθρωπο, να τα προσθέσει μέσω συμπληρωμάτων διατροφής.
Όσο αφορά τα αναβολικά, τόσα χρόνια αθλητής και πρωταθλητής, έχω παρακολουθήσει πάρα πολλά γεγονότα, όπως έχει παρακολουθήσει και η κοινή γνώμη. Αυτό που έχω να πω ότι όσα βγαίνουν προς τα έξω, είναι μια πραγματικότητα και δεν αξίζει τον κόπο. Ο καθαρός αθλητισμός είναι κάτι που μπορεί να συμβεί, αν και μαζί με τα ξερά καίγονται και τα χλωρά, αυτό είναι βέβαιο. Υπάρχει η υποψία ότι όλοι οι αθλητές ντοπάρονται. Αυτό είναι κάτι που δεν ισχύει. Ισχύει ότι οι αθλητές έχουν ατομικές διαφορές και ισχύει ότι κάποιοι ΚΛΕΒΟΥΝ και κάποιοι ΔΕΝ κλέβουν (τα τονίζει). Όπως γίνεται και στην πραγματική ζωή. Κάποιοι είναι τίμιοι και κάποιοι κλέβουν σε όλα τα πεδία της ζωής. Μην το βλέπουμε ως περίεργο, ας το δούμε ότι ο αθλητισμός είναι ένα φυσιολογικό πεδίο ζωής. Όπως συμβαίνει στην εργασία, στις διαπροσωπικές σχέσεις. Ο αθλητισμός είναι κάτι ενσωματωμένο στην ζωή μας. Κατηγορούμε τους αθλητές που κλέβουν, τη στιγμή που η κλοπή υπάρχει σε όλη μας τη ζωή, σε κάθε πτυχή της.
Τουλάχιστον είναι καλό να ξέρουμε ότι αυτό το σώμα γίνεται και χωρίς αναβολικά ή συμπληρώματα.
Είναι δηλαδή στην ανθρώπινη φύση, είναι μια ανθρώπινη αδυναμία.
Δεν το νομιμοποιώ, θεωρώ ότι συμβαίνει και ότι το κάνουν αυτοί που θέλουν να διακριθούν χωρίς να προσπαθήσουν, όπως αυτοί που θέλουν χρήματα χωρίς να προσπαθήσουν. Είναι ακριβώς το ίδιο πράγμα. Είναι τραγικό γιατί ο αθλητισμός είναι ένα πεδίο ιδεών και κάθε ανήθικη ενέργεια στοιχίζει ακόμα περισσότερο, αλλά είναι κάτι που πρέπει να το γιατρέψουμε μέσα από τις αιτίες. Δηλαδή τι προκαλεί το ντόπινγκ; Είναι κάτι πάρα πολύ ενδιαφέρον προς συζήτηση.
Κάποιος ζητάει και κάποιος παρέχει. Ίσως να είναι ακόμα χειρότερο να το προτείνει από μόνος ο προπονητής στον αθλητή του, αλλά ο αθλητής έχει επίσης μερίδιο ευθύνης, ειδικά όταν το ζητάει για να «ξεχωρίσει» χωρίς κόπο, όπως είπες.
Εγώ θεωρώ ότι αποκλειστικά υπεύθυνος είναι ο αθλητής. Ο προπονητής ότιδήποτε και να προτείνει, ο αθλητής είναι ένα εργαλείο όπου ο προπονητής έχει το καθήκον να διδάσκει και από ένα σημείο και μετά πρέπει να ψάξει να βρει τη μέθοδο για να τον βελτιώσει.
Εάν διαλέξει τη μέθοδο των αναβολικών, σημαίνει ότι ο προπονητής δεν ξέρει την δουλειά του. Ο αθλητής που αγωνίζεται προσπαθώντας να πετύχει, γνωρίζει πόσο κοπιαστικό είναι να ανεβάσει την απόδοσή του και είναι υπεύθυνος για το τι θα μπει στο σώμα του και πως. Ξέρει πολύ καλά ο οποιοσδήποτε αθλητής από πολύ μικρή ηλικία, τι επιτρέπεται και τι όχι. Για αυτό και η ηθική πρέπει να υπάρχει ως αντίσωμα μέσα στον αθλητή, να μπορεί δηλαδή να πει όχι, να αντιδράσει και να κυνηγήσει την διάκριση αν το αξίζει και αν έχει το κουράγιο να προσπαθήσει.
Με τις παρενέργειες να είναι όλες δικές του.
Έχοντας διαβάσει μεγάλη σε όγκο βιβλιογραφία για τις παρενέργειες, είναι τραγικές. Στην γυμναστική Ακαδημία υπάρχει ολόκληρη πτέρυγα από ενδιαφέροντα βιβλία για το ντόπινγκ. Αν διαβάσει κανείς τα σκάνδαλα, είτε από δημοσιογραφική σκοπιά, είτε από περιέργεια και δει το μέγεθος, αυτό είναι χωρίς υπερβολές τραγικό.
Από την πρώην Ανατολική Γερμανία, έως την πρώην ΕΣΣΔ, αλλά και την Ελλάδα όπου έχουμε πολλά σκάνδαλα ντόπινγκ την τελευταία δεκαετία. Τα ίδια είδα και εγώ, ενώ πιστοποιούνται και σε άλλες χώρες.
Αφήνωντας πίσω το ντόπινγκ. Θέλεις να μας μιλήσεις για τους επόμενους στόχους σου;
Αυτό το οποίο παρατηρώ στα 39 μου χρόνια είναι ότι η ενασχόλησή μου με τον πρωταθλητισμό γίνεται από αγάπη γενικότερα για τον αγωνιστικό αθλητισμό και αφιερώνω όσο χρόνο μου απομένει από την δουλειά και την καθημερινότητά μου.
Θέλω να αγωνιστώ φέτος στο Μπακού του Αζερμπαϊτζάν, στους 1ους Ευρωπαϊκούς Αγώνες και να αγωνιστώ στο Μιλάνο στους προκριματικούς για το Ρίο το 2016.
Το όνειρό μου είναι στην ηλικία που βρίσκομαι να μπορώ να έχω το αγωνιστικό σθένος, το οποίο από ότι βλέπω το έχω (γελάει), να πιάσω υψηλές επιδόσεις, καλούς χρόνους και γιατί όχι να κάνω και προσωπικό ρεκόρ. Να κάνω τους καλύτερους χρόνους που έχω κάνει ποτέ. Αισθάνομαι ότι μπορώ να τα καταφέρω, αλλά χρειάζεται πολύ μεγάλη προσπάθεια.
H συμμετοχή σου στο Μπακού από ποιόν αγώνα εξαρτάται; Πως κλειδώνει το εισιτήριο;
Η συμμετοχή μου εξαρτάται από τον αγώνα της 26ης Απριλίου, στις προκρίσεις των Εθνικών Ομάδων. Ήδη έχει προκύψει μια Προεθνική ομάδα 8 αθλητών, οι 8 πρώτοι δηλαδή στην προδοκιμασία της Προεθνικής ομάδας, αυτή τη στιγμή, βρίσκομαι στην ομάδα και μέσα από αυτό το τεστ ο πρώτος αθλητής, ο πρωταθλητής για να μην χάνουν οι λέξεις το νόημά τους, θα συμμετάσχει στους 1ους Ευρωπαϊκούς αγώνες. Είναι μια πολύ ωραία ευκαιρία, για την συμμετοχή σε ένα πολύ ωραίο γεγονός. Εγώ το βλέπω πολύ ρομαντικά. Είναι μια πολύ ωραία διοργάνωση που γίνεται για πρώτη φορά στην Ευρώπη, ουσιαστικά μιλάμε για κάτι σαν Ευρωπαϊκούς Ολυμπιακούς αγώνες, όπως είναι οι Πανασιατικοί ή οι Παναμερικάνικοι αγώνες. Με διοργανώσεις σε όλα τα αθλήματα συνολικά. Είναι μια πολύ καλή πολιτιστική εκπαίδευση για όλους τους αθλητές, να γνωρίσουν άλλα αθλήματα και άλλους αθλητές και να παρατηρήσουμε τα αθλήματα για τα οποία δεν γνωρίζουμε σχεδόν τίποτα (Σ.σ. Είναι αναπληρωματικός για το Μπακού και πήρε το εισιτήριο για το Μιλάνο κυνηγώντας μια θέση για το Ρίο.).
Μια πιο ειδική ερώτηση. Επίσης λίγο ρομαντική. Έρχονται νέα παιδιά πίσω σου να πάρουν την θέση σου στο Καγιάκ; Τι έχεις να πεις στους γονείς για το καγιάκ ως άθλημα;
Πιστεύω ότι υπάρχουν αθλητές, υπάρχουν παιδιά που είναι πολύ δυνατοί αθλητές και αυτό το βλέπει κανείς από τα αποτελέσματα, από τους αντιπάλους που τρέχουμε καθημερινά στους αγώνες, αλλά και τα παιδιά εδώ στον τοπικό ναυτικό όμιλο (σ.σ. Τον Ν.Ο. Σαλαμίνας). Αυτό που έχω να πω και στους γονείς των παιδιών είναι ότι ο αθλητισμός αξίζει τον κόπο, ότι προσέχοντας τα παιδιά να διαμορφώσουν μια σωστή ηθική από το σπίτι και να συνεργάζονται με καλούς προπονητές και δασκάλους, θεωρώ ότι οι γονείς και τα παιδιά μπορούν να ζήσουν πολύ ωραίες εμπειρίες. Να πάρουν πολύ μεγάλες εικόνες πολιτισμού, να χαρούν μεγάλες νίκες, βελτιώσεις και κέρδη, ψυχικά και αγωνιστικά, να προσπαθήσουν περισσότερο, να μην το βάλουν κάτω με τα γεγονότα της κρίσης και της οικονομικής κατάστασης που βιώνουμε.
Στο τετραπλό στα 1.000 μέτρα σε μια φωτογραφία του Σωτήρη Μπαρμπαρούση.
Υπάρχει ένα ρητό που λέει «ο αθλητισμός είναι υγεία, αλλά ο πρωταθλητισμός είναι δάκρυα, πόνος και αίμα». Τι άλλο είναι;
Είναι όλα αυτά που λες. Ο υγιής αθλητισμός μας δίνει ένα ισορροπημένο σώμα και ισορροπημένη ψυχή σύμφωνα με όλες τις έρευνες, όταν προπονείσαι ήπια 3 με 5 φορές την εβδομάδα. Ο πρωταθλητισμός από την άλλη έχει συνέπειες, υπάρχει πολύ μεγάλη καταπόνηση, ιδιαίτερα όταν ψάχνεις να βρεις τις δυνάμεις να ξεπεράσεις πολύ μεγάλους αθλητές όπως είναι οι Αμερικάνοι, οι Ούγγροι, οι Γερμανοί και οι Ισπανοί που δουλεύουν επαγγελματικά τον αθλητισμό.
Ωστόσο κάτι που διδάσκει ο πρωταθλητισμός, όσο τίποτα άλλο στη ζωή, είναι να παλεύεις υπό οποιεσδήποτε τις συνθήκες, να σηκώνεσαι όρθιος και να παλεύεις, θεωρώ ότι ο πρωταθλητισμός είναι ο καλύτερος τρόπος να μάθεις την αγωνιστικότητα στη ζωή και να στέκεσαι όρθιος σε οποιαδήποτε δυσκολία. Σίγουρα όλα αυτά, οι τραυματισμοί και η ανάκαμψη από αυτούς, η κόπωση και η ανάκαμψη από την κόπωση, όλα αυτά τα οποία πετυχαίνεις μέσα από τον πρωταθλητισμό και γνωρίζεις καινούρια όρια. Οπότε αν γνωρίσεις τι σημαίνει πρωταθλητισμός, μπορεί να βγείς κερδισμένος.
Και θέλει και ψυχή.
Θέλει μπόλικη ψυχή και ανθρώπους να σε αγαπούν και να σε στηρίζουν. Δεν μπορείς να κάνεις πρωταθλητισμό αν οι γύρω σου δεν καταλάβουν ότι αυτό που κάνεις αποτελεί όνειρο. Όλος αυτός ο κόπος, αυτή η ματαιότητα που βλέπουν στην καθημερινή προσπάθειά σου, αξίζει για σένα, άρα πρέπει και αυτοί να το αναγνωρίσουν και να σταθούν δίπλα σου. Στο τέλος όλοι αποζημιώνονται: Βλέποντας την χαρά του αθλητή που κερδίζει τους αγώνες, σε ένα πρωτάθλημα Ελλάδος, σε ένα μεγάλο πρωτάθλημα στο εξωτερικό. Αν δεις σε έναν Ολυμπιονίκη την αγάπη που του δείχνουν οι συμπολίτες του. Πόσο χαίρονται αυτοί που βλέπουν τον αθλητή να πετυχαίνει κάτι τόσο υψηλό για την πατρίδα που εκπροσωπεί και για όλους αυτούς που αγαπάει.
Παλιά έριχναν τα τείχη. Τι άλλο να πούμε;
Παλιά έριχναν τα τείχη. Αυτό είχε πολύ μεγάλη σημασία. Αν διαβάσεις καλά για τον πρωταθλητισμό στα αρχαία χρόνια, ο πρωταθλητής Ολυμπιονίκης ήταν το κορυφαίο πρόσωπο και εξέφραζε ακριβώς αυτό: «αφού έχουμε ένα ολυμπιονίκη με τέτοιες επιδόσεις, τι να τα κάνουμε τα τείχη; Ας έρθουν οι εχθροί να τους φάμε (γέλια)».
Από ότι βλέπεις από τις συζητήσεις που γίνονται στα μίντια, που περνάει το μήνυμα ότι όλοι οι αθλητές κλέβουν και δεν συμπεριφέρονται σωστά, πιστεύω πως ο αθλητισμός χάνει την αίγλη του. Πρέπει να επαναπροσδιορίσουμε την έννοια του αθλητισμού, την έννοια της ηθικής και την έννοια του τι είναι ο Ολυμπιακός αθλητισμός, όπως και τις έννοιες της αγάπης και της συμμετοχής των φιλάθλων. Όλοι βλέπουμε με το τηλεκοντρόλ στο χέρι, αλλά κανείς δεν πάει στον αγώνα ή στην προπόνηση να δει αυτός ο άνθρωπος τι κάνει, τι τραβάει για να τρέξει ως εκεί και να τρέξει τόσο γρήγορα. Είτε κερδίσει, είτε χάσει. Θεωρώ ότι είναι καλό να ασκήσουμε κριτική όταν εκτιμήσουμε τον κόπο που τραβάει ένας άνθρωπος.
Πως ξεχωρίζει ένας αθλητής και πως μπορεί να αποκτήσει διάρκεια στην απόδοσή του. Η ερώτηση γίνεται προς τις τρεις σου ιδιότητες: ως πρωταθλητή, ως προπονητή αλλά και ως εργοφυσιολόγου.
Νομίζω πως η διάρκεια αναφέρεται στην αγάπη για αυτό που κάνεις. Αν γίνεσαι ένα με το άθλημά σου. Εγώ για παράδειγμα αισθάνομαι ότι είμαι ένα με τη βάρκα το κουπί μου και το νερό. Αισθάνομαι πολύ όμορφα όταν αγωνίζομαι, ακόμα και όταν κουράζομαι πολύ. Ανεβαίνουν οι παλμοί, αισθάνομαι βαθιά μέσα μου την κούραση, τα χέρια μου, το σφίξιμο, την αναπνοή μου, συμβαίνουν όλα αυτά που αναφέρονται στην φυσιολογική κόπωση, αλλά είμαι χαρούμενος.
Πιστεύω πως οι αθλητές πρέπει να κατανοούν αυτή την κόπωση και την προσπάθεια που γίνεται από όλους.
Πως βρίσκεις το επίπεδο των προπονητών στην Ελλάδα στα αθλήματα που εργάζεσαι;
Προπονητές καλοί και επιστημονικά καταρτισμένοι υπάρχουν. Δεν υπάρχει πολύ μεγάλο ερευνητικό πεδίο και εφαρμοσμένη προπόνηση, ωστόσο θεωρώ ότι οι Έλληνες προπονητές πρέπει να πιστέψουν στον εαυτό τους, να διαβάσουν καινούρια έρευνα, να εφαρμόσουν ότι αναφέρεται σε βελτίωση απόδοσης, στα παιδαγωγικά και την προπονητική προσέγγιση. Θεωρώ ότι μπορούμε να διαπρέψουμε στην προπονητική και να βγάλουμε πρωταθλητές, προσελκύοντας ταυτόχρονα μεγαλύτερο αριθμό αθλητών.
Σε ευχαριστούμε Αποστόλη για την τόσο ενδιαφέρουσα συνέντευξη. Καλή συνέχεια στην επίτευξη των στόχων σου!
Εγώ σας ευχαριστώ, σας εύχομαι ό,τι καλύτερο και σε εσάς!
Του Σοφοκλή Αρχοντάκη.