Εξαιτίας όλου αυτού τον ενθουσιασμού με την επιστροφή στην Αγγλία, την προσαρμογή και μέχρι να βρω καινούριο γυμναστήριο, τις πρώτες εβδομάδες παράβλεψα κάπως το fitness στη ζωή μου και επικεντρώθηκα στο γυμναστήριο. Συνειδητοποίησα ότι δεν είχα πολύ χρόνο χθες για να γυμναστώ αρκετά στο γυμναστήριο, οπότε μας τύλιξα όλους με τα μπουφάν και πήγαμε για έναν ωραίο, μεγάλο περίπατο στο πάρκο. Τα πάρκα εδώ είναι τεράστια οπότε μπορείς άνετα να κάνεις μεγάλες βόλτες. Έχοντας μικρό παιδί που πλησιάζουν τα πρώτα του γενέθλια, οι μέρες που έκανα 15 χιλιόμετρα περπάτημα χωρίς σταματημό πέρασαν ανεπιστρεπτί. Ευτυχώς τα πάρκα είναι τόσο μεγάλα που οι παιδικές χαρές έχουν κάποια χιλιόμετρα απόσταση η μια απ' την άλλη. Έτσι πήγαμε στον κήπο στο Kensington και στις κούνιες. Είναι 3 χιλιόμετρα απόσταση μέχρι το κέντρο του πάρκου, που σημαίνει ότι είναι καλό περπάτημα για να κάνω ζέσταμα, μετά σταματήσαμε για λίγο για να βάλουμε τον μικρό Brendan να παίξει και να κάνει κούνια. Το αποτέλεσμα ήταν να νιώσω ότι έκανα γερό ζέσταμα και όλες οι μαμάδες ξέρουμε πόσο καλή γυμναστική είναι το να σηκώνεις το μωρό, αν το κάνεις για πολλή ώρα. Όλες αυτές οι ώρες που πέρασα στο γυμναστήριο γυμνάζοντας στους δικέφαλους και τους τρικέφαλους σίγουρα απέδωσαν καρπούς. Βλέπω πως άλλες μαμάδες δυσκολεύονται λιγάκι, αλλά εγώ νιώθω λες και το μωρό είναι πούπουλο, παρόλο που βλέπω πως όσο πάει και μεγαλώνει. Μετά του έδωσα ένα κομμάτι καρότο να ροκανίσει στη διαδρομή (η υγιεινή ζωή ξεκινά απ το σπίτι, και οι διατροφικές του συνήθειες διαμορφώνονται από τώρα!). Βρίσκω προς ποια κατεύθυνση είναι η επόμενη παιδική χαρά και ξεκινάω γρήγορο τρέξιμο 3 χιλιομέτρων.
Ο παγωμένος αέρας και οι καινούριες παραστάσεις κρατούν τον μικρό μου άντρα απασχολημένο και συνειδητοποιώ ότι πρέπει να δουλέψω πιο σκληρά εδώ για να γυμναστώ και να ιδρώσω. Φτάσαμε στην επόμενη παιδική χαρά και συνεχίσαμε την «γυμναστική για τα χέρια», αν και αυτή τη φορά έκανα τσουλήθρα μαζί με τον Brendan, ο οποίος αρχίζει σιγά σιγά να κουράζεται. Έτσι σκέφτηκα ότι αυτή είναι η ευκαιρία μου για μια ωραία μεγάλη βόλτα με jogging. Δίνω στο μωρό κάτι να πιεί, το βάζω στο καρότσι και ξεκινάμε. Διάλεξα τη διαδρομή με την ωραία θέα, γιατί είχα κάμποσο καιρό να πάω στο Λονδίνο και όταν κοίταξα το Garmin συνειδητοποίησα ότι μέχρι να περάσω την πόρτα, είχα φτάσει τα 13 χιλιόμετρα, ξαράχνιασα και ο γιος μου έχει πεθάνει απ την κούραση. Οπότε τον αφήνω για λίγο στο καρότσι, βάζω χαλαρωτική μουσική και κάνω streching στο σαλόνι. Επειδή δεν πήγα γυμναστήριο δεν σημαίνει ότι πρέπει να παραλείψω το streching (αυτό πρέπει να το χτυπήσω tattoo γιατί το ξεχνάω συνέχεια!).
Οι έφηβοι προσέχουν πολύ τον εαυτό τους (τώρα το αν το κάνουν σωστά ή όχι, αυτό είναι άλλο θέμα) και τα μωρά είναι εύκολα (μαμ, κακά και νάνι). Αλλά όταν τα μωρά γίνονται σιγά σιγά νήπια, καταλαβαίνεις ότι πρέπει βρεις καινούριους τρόπους να παραμείνεις υγιής και σε φόρμα, ενώ ταυτόχρονα θα πρέπει να βεβαιωθείς ότι και οι μικρότεροι άνθρωποι που έχεις μέσα στη ζωή σου το βλέπουν και γίνεται μέρος και της δικής τους ζωής. Ενώ στην Ελλάδα η παραλία ήταν προφανώς η πιο εύκολη επιλογή, τώρα που είμαι σε ένα πιο κρύο μέρος και το μωρό μεγαλώνει, πρέπει να διευρύνω τους ορίζοντές μου ειδικά σε ό,τι αφορά τη διασκέδασή του. Ενώ εγώ διατηρούμαι σε φόρμα, μπορώ να του δείχνω πως να είναι σε εγρήγορση. Αυτό δεν είναι κάτι σύντομο, είναι δέσμευση ζωής και το καλύτερο που μπορώ να προσφέρω στην οικογένειά μου είναι να δίνω το καλό παράδειγμα. Απλώς ελπίζω πως κι εκείνοι με τη σειρά τους θα ακολουθήσουν.