Ο Αντώνης Συκάρης μπορεί να μην έφτασε μέχρι την κορυφή του φονικού βουνού αλλά έφτασε στην κορυφή της καρδιάς μας! Κατάφερε με τις συνεχείς ενημερώσεις του να αναζωπυρώσει το ενδιαφέρον για τον αλπινισμό, να δείξει τη δύναμη και την πίστη που έχουν οι ορειβάτες για να πετύχουν τον στόχο τους και να μας μεταφέρει νοερά στη δύσκολη και ακραία παγωμένη διαδρομή προς την κορυφή.
Οταν ρώτησαν τον Ιταλό ορειβάτη Reinhold Messner, ποιο είναι το μεγαλύτερο του κατόρθωμα δεν ανέφερε καμιά κορυφή. Απάντησε χωρίς δεύτερη σκέψη ότι ήταν το γεγονός πως «επιβίωσα». Ο Αντώνης Συκάρης έκανε υπερήφανους όλους τους Έλληνες αλλά θα πρέπει να νιώθει και ο ίδιος υπερήφανος που κατάφερε να ξεπεράσει τα όρια του. Αν και η τύχη ήταν με το μέρος του θα είχε καταφέρει να φτάσει μέχρι την κορυφή. Αλλά αυτό δεν ακυρώνει την υπερπροσπάθειά του. Αντώνης Σύκαρης: «Στην ορειβασία δεν υπάρχουν όρια»
Στους -50 βαθμούς
Ο Αντώνης Συκάρης στις 3 Φεβρουαρίου βρίσκεται στο low Camp 2, εξουθενωμένος αλλά με όρεξη να συνεχίσει την προσπάθειά του για την ανάβαση. Η διαδρομή αυτή ήταν το δυσκολότερο πράγμα που έχει κάνει στη ζωή στους -32⁰ C καθώς δεν είχε sherpa μέχρι αυτό το σημείο. Δυστυχώς 5 μέλη της ομάδας εγκατέλειψαν την προσπάθεια, ενώ οι άλλοι 9 συνέχισαν. Ανάμεσα σε αυτούς και ο μοναδικός Έλληνας ορειβάτης, όπου είναι και ο μεγαλύτερος σε ηλικία!
Στις 4 Φεβρουαρίου ο Αντώνης Συκάρης βρίσκεται στο 3ο camp, στα 3 7440m και γράφει στη σελίδα του στο facebook: «Οι μισές σκηνές καταστράφηκαν με αποτέλεσμα επτά άτομα να τοποθετηθούν σε μία σκηνή καθιστώντας τρομερά δύσκολη την ξεκούραση τους για την τελική προσπάθεια. Πέντε σέρπα έχουν πάθει κρυοπαγήματα και είναι αμφίβολο αν θα συνεχίσουν προς τα πάνω.»
Ο Αντώνης ωστόσο νιώθει δυνατός και πανέτοιμος για την τελική προσπάθεια, απλώς μένει να ξεκαθαριστεί αν αυτό θα γίνει, λόγω του τρομερού ψύχους που φτάνει τους -50 βαθμούς μιας και ήδη κινδυνεύει με κρυοπαγήματα.
Η δύσκολη απόφαση
Σε δύο μέρες ο Αντώνης Συκάρης έχει φτάσει ήδη στα 7.440 μ. υψόμετρο και αποφασίζει να σταματήσει την ανάβαση προς την φονική κορυφή. Η απόφασή του αυτή του έσωσε τη ζωή. Με κρυοπαγήματα στα πόδια, δεν ακολούθησε τους τρεις ορειβάτες που χάθηκαν. Η απόφαση της εγκατάλειψης του στόχου είναι από τις πιο δύσκολες αποφάσεις αλλά και από τις πιο σημαντικές. Ο ίδιος λέει στη σελίδα του στο facebook «Έφτασα μέχρι εδώ με μεγάλη προσπάθεια ψυχική και σωματική. Οι περισσότεροι σέρπα έχουν κρυοπαγήματα και προσπαθούμε όλοι να διορθώσουμε τη ζημιά που έχει γίνει. Δυστυχώς ο υπνόσακος μου είναι στο C2 και θα χρειαστεί να παραμείνω στα 7.440 μ. όλο το βράδυ, στους -38 C. Από όλη την ομάδα έχουν ξεκινήσει 4 άτομα αλλά τα 2 επέστρεψαν λόγω του ψύχους.»
Ο Αντώνης εξηγεί «Το ψύχος σε εξασθενεί σου προκαλεί δίψα και πείνα ώστε άμεσα να χρειάζεσαι να αναπληρώσεις τις θερμίδες που απότομα χάνεις. Ταυτόχρονα όμως, το μεγάλο υψόμετρο σου στέλνει μυνηματα ανορεξίας, όποτε πρέπει να βρεις τη δύναμη να επιβάλλεις στο εαυτό σου κάτι να φας, κάτι να πιεις, ακόμα και αν δεν πηγαίνει κάτω. Είναι, επίσης, δύσκολο γιατί όπως σκαρφαλώνεις πρέπει συνέχεια να βγάζεις το σακίδιο σου να βγάλεις το θερμό σου και να πίνεις ζεστό τσαι. Έτσι, αποφεύγεις να το κάνεις, συνεχώς το αναβάλεις και η κούραση και η εξάντληση αποτυπώνεται άμεσα στο σώμα και το μυαλό σου.»
Ο Αντώνης έμεινε για περίπου 45 λεπτά εκτεθειμένος στο κρύο και εκεί έπαθε τα κρυοπαγήματα. Ο γιατρός είπε στην ομάδα πως «ακόμα και να καταφέρετε να ανέβετε στην κορυφή θα έχετε χάσει πολύτιμο χρόνο και θα πρέπει να σας κόψουν τα πόδια». Σε συνδυασμό με την πρόβλεψη του μετεωρολόγου πως ο καιρός θα αγριέψει περισσότερο, πήρε τη δύσκολη απόφαση να σταματήσει και να επιστρέψει. Οι τρεις συνέχισαν και χάθηκαν.
«Σε αυτή την αποστολή, ενώ είχα κανονίσει sherpa (κατά απαίτηση της οικογένειας μου)
δεν τον είδα καθόλου εκτός από μια ήμερα.
Τα πάντα τα μετέφερα μόνος μου, υπνόσακο, υλικά, κάρι ματ, τρόφιμα, υγραέριο.
Η μόνη παροχή που είχα ήταν ότι έβρισκα στημένη σκηνή στο camp 1 και 2.»
Με δάκρυα στα μάτια ανακοινώνει την απόφασή του να μη συνεχίσει. Λύγισε όταν είπε: «Ήθελα να αφιερώσω αυτήν την κορυφή στους Έλληνες»
Μια σπουδαία νίκη
Ο Αντώνης Συκάρης νοσηλεύτηκε με κρυοπαγήματα σε στρατιωτικό νοσοκομείο της πόλης Σκαρντού του Πακιστάν, σε υψόμετρο 2.500 μέτρων, ενώ από τη Δευτέρα μεταφέρθηκε στο Ισλαμαμπάντ όπου μάλιστα μετείχε και σε πτήση αναζήτησης των τριών συντρόφων του με ειδικό στρατιωτικό ελικόπτερο. Πέντε άτομα χάθηκαν: ο Sergio Mingote από την Ισπανία, ο Athana Skatof από τη Βουλγαρία, ο Μοχάμεντ Αλί Σαντπάρα από το Πακιστάν, ο Χουάν Πάμπλο Μοχρ από τη Χιλή και ο Τζον Σνόρι από την Ισλανδία που επίσημα μέχρι σήμερα αγνοούνται!
Στο νοσοκομείο
Σε μια αποστολή 8.000 μ τον χειμώνα η επιτυχία της κρίνεται σε πολλές μικρές λεπτομέρειες και χρειάζεται, εκτός από άριστο προγραμματισμό και προετοιμασία και αρκετή τύχη.
Εκείνο όμως που απαιτείται περισσότερο είναι το ψυχικό σθένος, το ακατάβλητο πνεύμα να παραμένει ψηλά ώστε να περιμένει ο ορειβάτης μέχρι, να δικαιωθεί. Ο πατέρας του έλεγε ότι: «Το σύκο αν το κόψεις πριν την ώρα του θα γεμίσουν τα χέρια σου γάλατα και μόνο φαγούρα θα έχεις, αν περιμένεις όμως αυτό θα πέσει μόνο του στα χέρια σου και τότε θα απολαύσεις γλύκα και μόνο γλύκα».
Για μας Αντώνη είσαι ήδη στην κορυφή αφού μας πρόσφερες ελπίδα, αισιοδοξία, δύναμη και πίστη! Σε ευχαριστούμε από καρδιάς! Και μόνο που έκανες τόσους Έλληνες να ενδιαφέρονται για την ορειβασία είναι σπουδαίο.
Φίλια Μητρομάρα