Η ανατρεπτική και ατρόμητη ultra δρομέας των βουνών, μοντέλο και μαμά, Ασημίνα Ιγγλέζου μίλησε στη δημοσιογράφο Φίλια Μητρομάρα και το wefit.gr για το ορεινό τρέξιμο, το μόντελινγκ, το πώς αντιμετωπίζει τα σεξιστικά σχόλια, τι αγαπά αλλά και τι φοβάται.
Ανεβαίνει στα βουνά, ολοκληρώνει δύσκολους πολυήμερους αγώνες σε δύσβατα, κακοτράχαλα μονοπάτια, με κάκιστες καιρικές συνθήκες και κατεβαίνει στην πόλη για να φωτογραφηθεί γυμνή έξω από τη Μεγάλη Βρετανία. Η Ασημίνα Ιγγλέζου είναι αθλήτρια και ορεινή δρομέας αλλά και ένας άνθρωπος που έχει απενοχοποιήσει το γυμνό και έχει απογειώσει τον αισθησιασμό με τον καλύτερο τρόπο: μέσω της Τέχνης.
Είναι η γυναίκα που όταν μιλήσεις μαζί της θα αντιληφθείς ότι είναι βαθιά συνειδητοποιημένη για ό,τι κάνει. Και ό,τι κάνει το πετυχαίνει περίφημα. Το πιο βασικό: διαθέτει τα κότσια και τη δύναμη να κάνει ό,τι έχει βάλει στόχο, στηρίζοντας το 100%, μέχρι τέλους, χωρίς να παραιτείται.
Η Ασημίνα Ιγγλέζου, μητέρα δυο κοριτσιών και ορεινή δρομέας, με διακρίσεις σε αρκετούς αγώνες ορεινού τρεξίματος, ολοκλήρωσε το 2017 τους επτά πιο δύσκολους αγώνες ultra-trail μεγάλων διαδρομών στην Ελλάδα, είναι η πρώτη Ελληνίδα που τερμάτισε στον διαβόητο σκληρό αγώνα TOR και ετοιμάζεται για τον Himal Race στα Ιμαλάια τον Οκτώβριο του 2021. Έχει επίσης αρκετές διακρίσεις στο χώρο του modelling, της ομορφιάς (Best Body 2014 στον διεθνή διαγωνισμό Mrs Globe) αλλά και ως παρουσιάστρια στην τηλεόραση.
Πότε ασχολήθηκες με τον αθλητισμό και το ορεινό τρέξιμο;
Ασχολούμουν από 19 ετών με το τένις, το αγαπούσα πάρα πολύ. Το βουνό το γνώρισα πολύ αργότερα. Έπαιρνα μέρος σε αγώνες τρεξίματος στην άσφαλτο των 10 χλμ και τότε άκουσα ότι γίνονται αγώνες σε βουνό. Για μένα ήταν άγνωστο αυτό το κομμάτι. Πήγα για πρώτη φορά το 2014, χωρίς να έχω καμία εμπειρία να τρέξω στον Όλυμπο, στον Ορειβατικό Μαραθώνιο Ολύμπου.
Εκεί ήμουν σαν τη μύγα μες στο γάλα! Έβλεπα αθλητές που ήταν άρτια εξοπλισμένοι, είχαν απίστευτη εμπειρία και εγώ δεν είχα πατήσει σε βουνό καν. Όμως αυτή η συμμετοχή με άλλαξε. Όταν τερμάτισα ήμουν ένας άλλος άνθρωπος, σα να πέρασα με μια άλλη διάσταση. Από τότε η αγάπη μου για το βουνό μεγάλωνε όλο και περισσότερο. Θεωρώ ότι ήταν μαγικό αυτό που έζησα, πήρα το βάπτισμα του πυρός σε ένα τόσο δύσκολο αγώνα, κατευθείαν από την άσφαλτο στον Όλυμπο!
Μαμά, αθλήτρια και μοντέλο. Πόσο ultra είσαι;
Κάποιοι βλέπουν όσα κάνω και πιστεύουν ότι είναι πάρα πολλά! Για μένα απλώς όλα όσα κάνω είναι η καθημερινότητά μου, τα αντέχει το σώμα μου. Είμαι ultra σε όλα, σε ό,τι κάνω. Έχω πρόγραμμα και τα στριμώχνω όλα. Αν δεν έχω κάτι να κάνω μου λείπει. Είναι όπως όταν κάποιος που αποζητά να κάνει διακοπές. Εγώ είμαι το ακριβώς αντίθετο!
Δεν είμαι άνθρωπος των διακοπών, δεν μπορώ να καθίσω, μου αρέσει αυτή η συνεχής εγρήγορση.
Ορεινό τρέξιμο, τρίαθλο ή κάτι άλλο;
Είμαι πολυδιάστατη, δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάτι από αυτά. Οτιδήποτε με κάνει να νιώθω το κάνω, λέω «ναι». Βέβαια είναι αλήθεια ότι το βουνό το αγαπάω λιγάκι παραπάνω. Όταν βρίσκομαι εκεί το μυαλό μου δεν προλαβαίνει να σκεφτεί τίποτα από όσα με απασχολούν, από την καθημερινότητα και τις υποχρεώσεις. Όταν τρέχεις στο βουνό, η προσπάθεια αυτή απαιτεί να είσαι συγκεντρωμένος. Όχι να παρατηρείς μόνον τη δύναμη, την καρδιοναπνευστική ή την αντοχή αλλά απαιτεί την παρατήρηση: να προσέχεις τα πάντα γύρω σου, να ακούς, να βλέπεις που πατάς. Όταν τρέχω στην άσφαλτο φοράω ακουστικά, στο βουνό αν το κάνεις αυτό κάτι θα συμβεί λάθος και θα το πληρώσεις. Πρέπει να είσαι 100% εκεί.
Πως νιώθεις όταν είσαι στο βουνό;
Το βουνό με απορροφά, ξεχνιέμαι από τις υποχρεώσεις. Μου δίνει κάτι διαφορετικό, έρχομαι πιο κοντά με εαυτό μου, ανακαλύπτω αρκετά πράγματα. Μόνον αν το δοκιμάσει κάποιος μπορεί να διαπιστώσει πως είναι να τρέχεις στο βουνό.
Όταν είσαι στο βουνό το πρώτο πράγμα που νιώθεις είναι η ελευθερία, μετά έρχεται η επιβίωση και το ότι αποκτάς αυτοπεποίθηση, έχοντας την αίσθηση ότι το κερδίζεις. Νιώθεις ότι μπορείς να κάνεις περισσότερα πράγματα, δεν υπάρχουν όρια, ξεπερνάς τα όριά σου. Μαθαίνεις να αντιμετωπίζεις καταστάσεις, να εκτιμάς ό,τι είναι πολύτιμο στη ζωή σου. Ερχόμενη κοντά στη φύση και παρακολουθώντας, διαβάζοντας βιβλία κ.λπ. αντιλήφθηκα ότι τα πολύ μικρά πράγματα αξίζουν στη ζωή μας, όχι τα υλικά.
Στο βουνό χρειάζεσαι ελάχιστα, όλα τα άλλα που προσπαθούμε να αποκτήσουμε δεν σε βοηθούν τελικά να νιώσεις πληρότητα. Όπου κι αν την αναζητήσεις δεν θα την έχεις. Το βουνό γεμίζει το μέσα σου.
Νιώθεις ότι μπορείς να τα καταφέρεις χωρίς βοήθεια από κανέναν άλλον. Βασίζεσαι μόνον στις δικές σου δυνάμεις και αυτό είναι σπουδαίο μάθημα.
Οι κόρες σου έχουν εμπνευστεί από εσένα; Ασχολούνται με τον αθλητισμό;
Η μεγαλύτερή μου κόρη, η οποία τώρα σπουδάζει Ιατρική, έκανε κολύμπι αλλά τώρα λόγω σπουδών οι προτεραιότητες έχουν αλλάξει. Η μικρότερη που είναι 11 ετών κάνει στίβο και έχει δοκιμάσει και το βουνό. Με παρακολουθούν και οι δυο και τους αρέσει αυτό που κάνω.
Δρομέας ή μοντέλο; Ποιο είναι νο1 για σένα;
Το ορεινό τρέξιμο είναι αγάπη. Το μόντελινγκ είναι δουλειά. Όλοι κάνουμε δουλειές για να ζήσουμε. Δεν μπερδεύω τη μία ιδιότητα με την άλλη. Είναι διαφορετικά μεταξύ τους αλλά το ένα συμπληρώνει το άλλο. Το βουνό μου έχει δώσει τη δύναμη και τη σκέψη να διαχειρίζομαι ό,τι συμβαίνει στη δουλειά και η δουλειά με βοηθά να εκτιμώ το βουνό όταν δεν είμαι εκεί. Ο αθλητισμός θα με συντροφεύει ως τα βαθιά γεράματα, η δουλειά έχει ημερομηνία λήξης. Αυτό πάντως που μπορώ να πω είναι στη δουλειά αυτή κάνω αυτό που μου αρέσει, επιλέγω τις συνεργασίες μου, μπορώ να πω «όχι» σε ό,τι δεν μου αρέσει. Φυσικά το μόντελινγκ είναι η δεύτερη δουλειά μου. Εργάζομαι και σε ιατρείο, στη γραμματειακή υποστήριξη.
Έκανες πρόσφατα μία υπέροχη γυμνή φωτογράφιση έξω από τη Μεγάλη Βρεττανία, σε ATM κλπ…
Αυτό είναι ένα project του Σπύρου Χατζηαγγελάκη. Το σώμα μου είναι ένας καμβάς για κάθε φωτογράφο. Δεν έχει σημασία αν είναι γυμνό ή όχι.
Δεν σε ενοχλεί ότι πολλά δημοσιεύματα εστιάζουν στο σέξι σώμα σου και όχι στις αθλητικές σου επιδόσεις; Σε ενοχλούν κάποια σεξιστικά σχόλια;
Τις αθλητικές επιδόσεις δεν τις κάνω για να τις χειροκροτήσει κάποιος, δεν με αφορά αρκεί να αρέσει σε μένα αυτό που κάνω. Είμαι δεκτική και στα αρνητικά και στα θετικά σχόλια, αρκεί να έχουν κάποιο όριο, να μην αγγίζουν για παράδειγμα την οικογένειά μου.
Ο καθένας μπορεί να κρίνει αυτό που βλέπει, εγώ κάνω αυτό που νιώθω, με τη δική μου ηθική και τα δικά μου όρια.
Πιστεύεις ότι οι γυναίκες αθλήτριες παρουσιάζονται ως επί το πλείστον με σεξουαλικό τρόπο. Δηλαδή σχολιάζεται η εμφάνισή τους ή τα γυμνά τους εξώφυλλα σε περιοδικά περιέχουν γυμνό αντί να προβάλλονται οι επιδόσεις και η σκληρή τους δουλειά;
Τα media εκμεταλλεύονται αυτό που «πουλάει» στον κόσμο, για να κάνουν πολλά «κλικ». ‘Όμως όσο και να θέλουμε να πιστεύουμε ότι έχουμε ξεπεράσει κάποια πράγματα και ότι υπάρχει ισότητα μεταξύ αντρών και γυναικών, ξέρουμε ότι δεν ισχύει. Η κοινωνία δεν έχει αλλάξει. Μάλιστα η καλή εμφάνιση λειτουργεί και ως μπούμερανγκ πολλές φορές σε μια γυναίκα. Είναι αρνητικό γι’ αυτήν. Ένας άντρας θέλει λιγότερο χρόνο να αποδείξει τα προσόντα του, μια γυναίκα χρειάζεται περισσότερο χρόνο και πρέπει να παλέψει για να αποδείξει την αξία της. Έχει συμβεί και σε μένα! Για παράδειγμα στις σχέσεις, όταν μια γυναίκα είναι εμφανίσιμη σημαίνει ότι δεν είναι πιστή ή όταν προσληφθεί σε κάποια εταιρεία, η εταιρεία δεν την προσέλαβε λαμβάνοντας υπόψη της τα σωστά κριτήρια αλλά την εμφάνισή της. Πάντα η όμορφη γυναίκα αντιμετωπίζεται έτσι. Κάποια πράγματα, ενώ φαίνονται ανοιχτοί δρόμοι δεν είναι. Πιστεύω όμως ότι και εμείς οι γυναίκες κάνουμε λάθη, δεν υποστηρίζουμε η μία την άλλη, όταν βρίσκουμε ένα δημοσίευμα που θίγει μια γυναίκα πρέπει να την υποστηρίζουμε, να είμαστε πιο έξυπνες και να διεκδικούμε συνεχώς.
Είσαι αυστηρή κριτής της εικόνας σου; Πιστεύεις ότι κάνεις θυσίες για το σώμα σου ή θα έκανες;
Αν το απαιτούσε αυτό η δουλειά μου μπορεί και να έκανα. Είμαι από τους τυχερούς που δεν χρειάζεται να κάνω πολλά πράγματα γιατί πάντα ήμουν αδύνατη. Είμαι αυστηρή με την εικόνα μου αλλά δεν προσποιούμαι, οι φωτογραφίες δεν είναι παραποιημένες, είναι φωτογραφίες αληθινές, χωρίς photoshop και φίλτρα. Συνεργάζομαι με φωτογράφους που η φωτογραφία για αυτούς είναι τέχνη. Γι’ αυτό δεν με απασχολούν τα σχόλια για το γυμνό. Σε κάθε φωτογραφία εκφράζεται ένα συναίσθημα, απαιτεί υποκριτική, τεχνική. Και αποτελεί μια λεπτή γραμμή το γυμνό ώστε να προβληθεί ως Τέχνη και κι όχι ως κάτι πρόστυχο ή ανήθικο. Κανένα σώμα δεν είναι πρόστυχο, εξαρτάται από το πως το βλέπει κάποιος.
Είσαι ο άνθρωπος που εμπνεύστηκες το Pindos D.U.S.T. (Pindus Delphi Ultra Survival Trek), πες μου λίγα λόγια γι’ αυτό.
Είχα μια ιδέα και ο Λάζαρος Ρήγος, διοργανωτής αγώνων και μεγάλος ορεινός αθλητής με σημαντική εμπειρία, με βοήθησε να το οργανώσουμε, να βρούμε διαδρομή, να καταγράψουμε τα μονοπάτια. Στην πραγματικότητα δεν υπήρχαν μονοπάτια, ήταν γκρεμοί! Αυτό που υπήρχε ήταν μια νοητή γραμμή στον χάρτη. Γι’ αυτό και τρέχαμε μόνο την ημέρα και το βράδυ σταματούσαμε. Θέλω να το ξανακάνω ώστε να τρέξω με μεγαλύτερη ταχύτητα και να εμπνεύσουμε και άλλους.
Τι δυσκολίες αντιμετώπισες εκτός από το άγνωστο ανάγλυφο του εδάφους, τις απόκρημνες κορυφογραμμές και τα δύσβατα δάση;
Οι δυσκολίες ήταν αρκετές, από πόνους στο σώμα μας μέχρι τις κακές καιρικές συνθήκες που δυσκόλευε κάθε τρέξιμο και ανάβαση. Τεχνικά η πορεία είχε μεγάλες δυσκολίες και αντιξοότητες, με εγκαταλειμμένα από χρόνια μονοπάτια και πεδία που απαιτούσαν στοιχειώδη αναρρίχηση σε εκτεθειμένες πλαγιές βουνών.
Μαζί μου έτρεχαν ο Λάζαρος και ο Άκης, ο οποίος αναγκάστηκε να εγκαταλείψει λόγω τραυματισμού μετά από τρεις μέρες. Ήταν δύσκολες οι συνθήκες αλλά ήταν μία πολύ ξεχωριστή προσπάθεια. Αν δεν υπήρχε η Πίνδος δεν θα μπορούσα να τρέξω στον TOR.
Με τον Λάζαρο Ρήγο στο Pindos D.U.S.T.
Μιλάς για τον Tor des Geants, τον «Κύκλο των Γιγάντων»; Έκανες 350 χλμ, 27.000 μ. ανάβασης στις πλαγιές των μεγάλων κορυφών στις Ιταλικές Άλπεις και τερμάτισες σε 141 ώρες και 31 λεπτά, ως η πρώτη Ελληνίδα στη δεκαετή ιστορία του! Πες μας για αυτήν την εμπειρία.
Στον αγώνα αυτόν πήραν μέρος περίπου 900 αθλητές, τερμάτισαν οι μισοί, 450 άτομα. Για μένα ήταν μεγάλο σχολείο η Πίνδος, αυτή η συνεχόμενη προσπάθεια στις κορυφές των βουνών αλλά και ο χαρακτήρας μου που δεν τα παρατάω ποτέ. Χιόνιζε συνέχεια, έτρεχα με χιόνι για τρεις μέρες συνεχόμενες. Όταν επέστεψα στην Ελλάδα δεν ένιωθα τα άκρα μου από τον πάγο για έξι μήνες. Ήταν πολύ σκληρός αγώνας.
Πώς καταφέρνεις να παραμένεις σε αγώνα με σκληρές συνθήκες;
Διαθέτω την ψυχολογία της αντοχής. Με εξιτάρει ο πόνος που νιώθω, νιώθω ότι αν δεν τα παρατήσω τον νικάω, ότι θα βγω νικήτρια και ας πονάω, συνεχίζω, τίποτα δεν με σταματά. Δεν μπορώ να διανοηθώ ότι θα σταματήσω λόγω πόνου.
Πώς αντιμετωπίζεις τους τραυματισμούς;
Σαν να είναι παιχνίδι (γελάει). Αν και το «μέσα» σου βράζει από ένταση, θέλω να νικήσω τον τραυματισμό και να μην σταθεί εμπόδιο στο στόχο μου να φτάσω στο τέρμα. Θυμάμαι σε έναν αγώνα στο Μέτσοβο το 2018, ένα χιλιόμετρο πριν τον τερματισμό έπεσα σε ένα καλντερίμι καθώς σήκωνα το κεφάλι μου να δω το χωριό. Πήγα στο νοσοκομείο με τα πόδια (ήταν σε απόσταση 1 χλμ από το σημείο που έπεσα), με αίματα στο κεφάλι μου, είχε γίνει μεγάλη ζημιά! Έκανα επιτόπου 11 ράμματα, επέστρεψα στον αγώνα και τερμάτισα.
Έχεις γράψει στο blog σου για τη μαγική «μοναξιά του δρομέα μεγάλων αποστάσεων». Πως νιώθεις γι’ αυτό;
Το να κάνεις έναν αγώνα που τελειώνει σε λίγα χιλιόμετρα δεν προλαβαίνεις να νιώσεις την υπερπροσπάθεια. Όταν κάνεις αγώνες που κρατάνε ώρες, αλλάζουν πολλά. Όλη αυτή η διαδικασία σε κάνει καλύτερο άνθρωπο. Την μοναχικότητα την αναζητώ. Άλλο η μοναξιά, είμαι κοινωνικός άνθρωπος, άλλο μοναχικότητα. Εκεί ανακαλύπτεις τον εαυτό σου καλύτερα και βαθύτερα.
Πώς πιστεύεις πως θα αλλάξει η πανδημία του κορωνοϊού τον αθλητισμό;
Είμαι αισιόδοξη. Πιστεύω ότι από όλο αυτό θα βγουν αθλητές. Γιατί βλέπω τον κόσμο να ασχολείται με κάτι, να τρέχει, να περπατάει, να αποκτά τη συνήθεια του fitness. Είναι λοιπόν θετικό. Όταν με το καλό περάσει θα μας έχει κάνει πιο συνειδητοποιημένους. Θα εκτιμούμε που θα έχουμε την ευχέρεια να τρέχουμε χωρίς την καταπίεση και το κλείσιμο. Αν κάποιος δεν αλλάξει μετά από αυτό, τότε δεν θα έχει καμία σωτηρία να αλλάξει προς το καλύτερο.
Πόση ώρα αφιερώνεις στην προπόνηση καθημερινά;
Τώρα πια τρεις ώρες. Πάντα κάνω προπόνηση σε υψόμετρα.
Τι διατροφή ακολουθείς;
Πολλούς υδατάνθρακες. Αυτό είναι δύσκολο βέβαια γιατί ως αθλήτρια θέλω περισσότερες θερμίδες και να έχω περισσότερα κιλά, αλλά προσπαθώ να διατηρώ μια ισορροπία για να εργάζομαι και ως μοντέλο. Η διατροφή μου είναι σχεδιασμένη πάνω στο αθλητικό κομμάτι, τρώω σωστά για να καλύπτω τις αθλητικές μου ανάγκες. Από συμπληρώματα παίρνω υδατάνθρακες και πρωτείνες.
Τι αγαπάς περισσότερο;
Τα παιδιά μου. Δεν υπάρχει κάτι άλλο.
Υπάρχει κάτι που φοβάσαι;
Τον θάνατο.
Κάτι που έχεις χάσει;
Ναι, έχω χάσει ανθρώπους που με κάνουν να συνειδητοποιήσω πιο πολλά πράγματα. Ήταν μαθήματα για μένα και κατάλαβα πως είναι χάρισμα και δώρο η ζωή, δεν πρέπει να την αφήνουμε να περνάει έτσι. Το 2013 ήταν για μένα κομβικό σημείο, γιατί έχασα ένα νέο άτομο από την ανίατη (Σ.Σ. καρκίνο), και κατάλαβα τότε πως πρέπει να ΖΩ και όχι να υπάρχω, όχι να παρέχω μόνον στους άλλους και να ικανοποιώ τις ανάγκες των άλλων.
Σχέδια για το μέλλον ή όλα είναι αβέβαια;
Τον Οκτώβριο του 2021 ελπίζω να τρέξω στον Himal Race (Σ.Σ.: στα Ιμαλάια του Νεπάλ 900 χιλιόμετρα με 40.000 ανάβαση σε 25 μέρες). Μέχρι τώρα οι αγώνες με κρατούν σε φόρμα. Δεν έχω χάσει κανέναν αγώνα από όταν επιτράπηκαν από την πρώτη καραντίνα. Ασχολούμαι επίσης με το ορειβατικό σκι και πιστεύω ότι το ορειβατικό είναι το μέλλον στο σκι. Είναι το σκι εκτός πίστας, όπου δεν κατεβαίνεις αλλά ανεβαίνεις στο βουνό, σε χιόνια απάτητα.
Ποιο είναι το μότο που αποτελεί για σένα φιλοσοφία ζωής;
Άδραξε την μέρα.