Παρεμβαίνει στους ενσωματωμένους μηχανισμούς επιβίωσης του οργανισμού του, αγνοώντας τις ενστικτώδεις αντιδράσεις αυτοσυντήρησης. Δαμάζει το φόβο του γιατί αυτός τον βοηθά να είναι συγκροτημένος και προσηλωμένος στον στόχο του και εξερευνά τα όρια των ανθρώπινων δυνατοτήτων. Εξερευνώντας τα ανθρώπινα όρια (μελετά τους τρόπους με τους οποίους παράγοντες του περιβάλλοντος, όπως θερμοκρασία, ατμοσφαιρική ρύπανση, βυθός και διάστημα, επιδρούν στη φύση και τη λειτουργία του ανθρώπινου σώματος) έχει επιχειρήσει ορισμένες από τις μεγαλύτερες προκλήσεις. Και τα έχει καταφέρει σε όλες, έστω κι αν χρειάστηκε χρόνια προπόνησης και εκπαίδευσης.
Ο Γεώργιος-Ιωάννης Τσιάνος, γιατρός που ζει και εργάζεται στο Ηνωμένο Βασίλειο, δεν σκέφτηκε ποτέ να τα παρατήσει. Το 2000 ολοκλήρωσε τον διάπλου της Μάγχης -με τον γρηγορότερο χρόνο που καταγράφηκε παγκοσμίως τη χρονιά εκείνη- και το 2004 έγινε ο πρώτος Έλληνας που ανέβηκε στο Έβερεστ από τη βόρεια και επικίνδυνη πλευρά του Θιβέτ, τη λεγόμενη «ζώνη του θανάτου» (υψόμετρο πάνω από τα 8.000 μέτρα, όπου η ποσότητα του οξυγόνου δεν είναι αρκετά μεγάλη για να διατηρήσει την ανθρώπινη ζωή), στην κατάβαση ήταν εντελώς τυφλός από το ένα μάτι και έβλεπε αμυδρά από το άλλο λόγω εγκαύματος του κερατοειδούς.
Το 2011 κολύμπησε από το νοτιότερο σημείο της Πελοποννήσου ως τις ακτές της Κρήτης καλύπτοντας 101 χιλιόμετρα και έγινε ο πρώτος άνθρωπος που κατόρθωσε να διασχίσει κολυμπώντας το ανοιχτό Αιγαίο πέλαγος. Με αυτό το εγχείρημά του στήριξε και διέδωσε το έργο του χανιώτικου φιλανθρωπικoύ συλλόγου «Ορίζοντας». Πριν λίγες μέρες πήρε μέρος στο Marathon de Sables, έναν από τους πιο αντίξοους υπερμαραθώνιους δρόμου στην έρημο Σαχάρα. Μίλησε στη Φίλια Μητρομάρα και στο wefit.gr για τα ανθρώπινα όρια, τις σιδερένιες αντοχές και το σπουδαιότερο μάθημα της ζωής του.
Ποια είναι η βαθύτερή σου ανάγκη να ξεπερνάς κάθε φορά τα όριά σου; Τι είναι αυτό που μαθαίνεις κάθε φορά;
Είμαι εξειδικευμένος επιστήμονας και αθλητής, άρα το να εξερευνώ τα ανθρώπινα όρια και να ανακαλύπτω τους μηχανισμούς εκείνους που ενεργοποιούνται για να γίνεται πράξη ένα υπερεγχείρημα, είναι για μένα μια ανάγκη που εύκολα αποκωδικοποιείται. Αυτό σπούδασα, αυτό κάνω, αυτό είμαι. Εκείνο όμως που δεν είναι αντικείμενο των δικών μου τουλάχιστον ερευνών, που δεν είναι μετρήσιμο σε εργαστήρια και ετάπ και με συγκινεί ως άνθρωπο, είναι το μέχρι που σε πάει το σώμα σου και από ποιο σημείο και μετά αναλαμβάνει η ψυχή σου, όποια και αν είναι η «διαδρομή» που επιλέγεις. Αυτό που μαθαίνω, λοιπόν, κάθε φορά είναι ότι έχω πολλά ακόμη να μάθω.
Πιστεύεις ότι είσαι εθισμένος στις ακραίες αθλητικές προκλήσεις;
Εθισμένος; Ειλικρινά όχι. Ο εθισμός για μένα είναι λέξη αρνητική. Σε όλα τα επίπεδα την απελευθέρωση αναζητώ.
Πώς θα περιέγραφες το Marathon des Sables;
Μοναδική εμπειρία. Η αλήθεια είναι ότι οι περιβαλλοντικές συνθήκες ήταν σκληρές και οι επιπτώσεις στο σώμα μου επίπονες και εντελώς διαφορετικές -εάν πρέπει να τις συγκρίνω με εκείνες των προηγούμενων εγχειρημάτων μου. Ένα αφιλόξενο περιβάλλον με ακραίες θερμοκρασίες 52 βαθμούς κατά τη διάρκεια της ημέρας και μέχρι μόλις 5 τη νύχτα- δυνατές και επίμονες αμμοθύελλες, δύσκολα περάσματα με εναλλαγές από το βραχώδες έδαφος στις αχανείς και αμμώδεις επιφάνειες, διαδρομές με έντονες κλίσεις και τα χιλιόμετρα πολλά. Αναφέρω κάποια από τα αναπόφευκτα δεινά, όπως αυτό της αφυδάτωσης, της ηλίασης, των εγκαυμάτων, των ανοιχτών πληγών στα πέλματα, των μυοσκελετικών τραυματισμών στα γόνατα και τους μηρούς. Δεν γίνεται να μην αναφέρω ότι όλα αυτά είχαν και μεγάλη επιρροή στην ψυχολογία μου, η οποία ομολογώ ότι κάποιες στιγμές με πήγε σε «σκοτεινά» μονοπάτια.
Με προκλήσεις όπως τα iron man έχεις ασχοληθεί; Αν όχι, γιατί;
Παλαιότερα, το 2002 θυμάμαι, μου είχε γίνει πρόταση από τον ίδιο τον Eddie Ette, τον άνθρωπο που πρώτος ολοκλήρωσε και καθιέρωσε το τρίαθλο Εnduroman από την Αγγλία στη Γαλλία (τρέξιμο από το Λονδίνο μέχρι την ακτή της Αγγλίας 140 χλμ, κολύμβηση της Μάγχης 32 χλμ, ποδήλατο από τη ακτή της Γαλλίας μέχρι το Παρίσι 290 χλμ). Μου έκανε, λοιπόν, πρόταση να σπάσω το παγκόσμιο ρεκόρ αυτής της διαδρομής. Την εποχή εκείνη, όμως, εκπονούσα τη διδακτορική μου διατριβή, ενώ παράλληλα βρισκόμουν στη διαδικασία προετοιμασίας για την ανάβαση μου στο Έβερεστ, οπότε αρνήθηκα. Έκτοτε έχω κάνει άλλες επιλογές.
Τι περιλαμβάνει το προπονητικό σου πρόγραμμα; Πόσο χρόνο προετοιμάζεσα για κάποιο εγχείρημαι;
Για τον Marathon des Sables ξυπνούσα κάθε πρωί στις 3:30 π.μ. για τις προπονήσεις μου, ώστε μέχρι τις 8:30π.μ. να έχω τελειώσει, να πάω στη δουλειά μου και να γυρίσω σπίτι μου στις 6μ.μ. Η διατροφή μου ήταν και αυτή προσαρμοσμένη στις ανάγκες του συγκεκριμένου αγώνα. Η γενική αλλά και ειδική προετοιμασία αυτού του εγχειρήματος, καθώς δεν ήμουν ποτέ δρομέας, κράτησε 3 χρόνια.
Φοβήθηκες ποτέ για τη ζωή σου ή πάντα πίστευες ότι θα τα καταφέρεις;
Πολλές φορές κινδύνεψα να χάσω τη ζωή μου και αυτή είναι μια πραγματικότητα και όχι ένας φόβος. Αλλά επειδή ο ίδιος ο φόβος μπορεί να γίνει απειλητικός για τη ζωή προσπαθώ να μην του επιτρέπω να με κυριεύει και αν μπορώ να του παίρνω κάθε φορά ό,τι γόνιμο μπορεί να μου προσφέρει. Ο φόβος για παράδειγμα με βοήθησε να είμαι συγκροτημένος και προσηλωμένος στον στόχο μου, να έχω σύνεση και αυτοσυγκράτηση, όταν για παράδειγμα στο Έβερεστ, το κενό κάτω από τα πόδια μου ήταν περίπου τέσσερα χιλιόμετρα.
Ποιο είναι το κίνητρό σου, αυτό που σε βοηθά να πας παρακάτω, να περάσεις τα εμπόδια του κάθε εγχειρήματος – όταν π.χ. ο ήλιος σε καίει ή το σώμα σου δεν αντέχει να συνεχίσει;
Ότι θέλω να πάω παρακάτω.
Τι σημαίνει για σένα νίκη; Ποια ήττα δεν μπορείς να αποδεχτείς;
Η Νίκη, για μένα, είναι λέξη ξεχωριστή. Νίκη ονομάζεται η γυναίκα μου. Άρα ό,τι άλλο σε νίκη, πλέον, είναι δευτερεύον. Ήττα είναι να μην προσπαθώ.
Τι είναι το πιο σημαντικό πράγμα για σένα στον κόσμο; Ποιες είναι οι προτεραιότητές σου;
Η υγεία. Οι προτεραιότητες αλλάζουν ανάλογα με την περίοδο στην οποία βρίσκομαι. Τις μέρες αυτές για παράδειγμα προέχει η ανάρρωσή μου από τη Σαχάρα και ο ποιοτικός χρόνος με την οικογένειά μου.
Ποιο είναι το πιο σημαντικό μάθημα ζωής;
Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς.
Μετά τη Σαχάρα τι έπεται;
Έχω ξεκινήσει τη μελέτη και τον σχεδιασμό ενός εγχειρήματος ιατρικής φύσης με σκοπό να υλοποιηθεί στην Ελλάδα και για την Ελλάδα. Ήδη εξετάζω κάτω από ποιες συνθήκες θα ολοκληρωθεί και με ποιους συνεργάτες και συμμετέχοντες. Όσον αφορά κάτι αθλητικό, πριν τη Σαχάρα άρχισα να φλερτάρω με μια εκπληκτική πρόκληση, έναν ομαδικό αγώνα σε πολικές συνθήκες. Είμαι ήδη στην αναζήτηση κατάλληλων και εξειδικευμένων ανθρώπων για τον σχηματισμό αυτής της νέας ελληνικής αποστολής και φυσικά χορηγούς και επενδυτές με όραμα και έμπνευση.
Ποιος είναι ο Γεώργιος-Ιωάννης Τσιάνος
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1976 με καταγωγή Θεσσαλική. Ολοκλήρωσε το λύκειο στη Φλόριντα των ΗΠΑ. Αποφοίτησε από το University of California στο Μπέρκλεϊ, και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στην Ανθρώπινη Ιατρική Φυσιολογία σε Αντίξοες Περιβαλλοντικές Συνθήκες στο King’s College του Λονδίνου ενώ έλαβε το διδακτορικό του στη Σκοτία από το πανεπιστήμιο της Γλασκόβης, με εξειδίκευση σε καταστάσεις υψηλού υψομέτρου και ψύχους και έρευνα σε Άλπεις και Ιμαλάια. Μετά την επιτυχή ολοκλήρωση του διδακτορικού του, επέστρεψε στην Ελλάδα για να σπουδάσει Ιατρική. Απέκτησε σημαντική εμπειρία σε νοσοκομεία στη Νότια Αφρική, τις ΗΠΑ και την Ελλάδα. Έχει εργαστεί στους τομείς της γενικής χειρουργικής, ατυχημάτων και Επείγουσας Ιατρικής καθώς και τη γενική ιατρική.
Με αυξημένη περιβαλλοντική ευαισθητοποίηση, o Γεώργιος-Ιωάννης Τσιάνος μέσω του project «ICE WATER FIRE» στηρίζει έμπρακτα τον βρετανικό και διεθνώς αναγνωρισμένο περιβαλλοντικό οργανισμό για τη διατήρηση της βιοποικιλότητας, Opwall Trust. Είναι συνδεδεμένοs με την Opwall Trust ως γιατρός αποστολών στις περιβαλλοντικές τους εκστρατείες ανά τον κόσμο. Μάθε περισσότερα εδώ.