Πώς είναι να διασχίζει κάποιος το πιο δύσκολο μονοπάτι της Ευρώπης, στην Κορσική, σε 7 ημέρες;
Μια διαδρομή που διασχίζει το νησί της Κορσικής από το βορρά έως το νότο, το γνωστό GR20, (GR σημαίνει Grande Randonne, δηλαδή μεγάλo trekking) με 180 χλμ. μήκος και δυσκολία στις απίστευτες εναλλαγές του υψομέτρου, αποφάσισαν να κάνουν οι Λευτέρης Παρασκευάς, τριαθλητής και υπεραθλητής, και ο Θωμάς Ρούμπας, εμπνευστής, δημιουργός και επικεφαλής της αθλητικής διοργάνωσης Tihio Race. Είχαν να αντιμετωπίσουν απότομα τμήματα, βραχώδη μονοπάτια που περνάνε μέσα από δασώδεις πλαγιές, ποτάμια, οροπέδια, απόκρημνες και γρανιτένιες κορυφές και αλπικές λίμνες, τα οποία ήταν απαιτητικά και εξουθενωτικά. Πέρασαν 10 κορυφές άνω των 2.000 μ, το 80% της διαδρομής ήταν άνω του 1.500 υψ., και με το φόβο να εμφανιστούν μπροστά τους… αγριόγατες! Τα κατάφεραν σε 7 ημέρες, σε μία εβδομάδα όταν άλλοι πεζοπόροι χρειάζονται δύο εβδομάδες για να την ολοκληρώσουν. Ο βασικός τους στόχος; Να ξεκινήσουν τη νέα σεζόν με ενέργεια, νέες εικόνες και να αποφύγουν τον… ψυχολόγο!
Και οι δυο μίλησαν στη δημοσιογράφο Φίλια Μητρομάρα και το wefit.gr για την εμπειρία τους και πώς κατάφεραν να διασχίσουν το πιο πιο δύσκολο και εντυπωσιακό trek της Ευρώπης.
Πώς ξεκίνησε η ιδέα να διασχίσετε την Κορσική;
Λευτέρης Παρασκευάς: Στο παρελθόν έχω κάνει τέτοιου είδους project όπως στο Νεπάλ, τα Πυρηναία. Έχω μια λίστα με τέτοιου είδους projects και διαλέγω κάθε φορά από τη λίστα. Η Κορσική φημίζεται ως το πιο δύσκολο και επικίνδυνο μονοπάτι και με εξίταρε αυτή η δυσκολία. Σε αυτό ήρθε μαζί και ο Θωμάς.
Θωμάς Ρούμπας: Είχα ζητήσει από το Λευτέρη να συμμετάσχω σε κάποιο δύσκολο project και μου πρότεινε να κάνουμε το GR20 της Κορσικής, που έχει βράχια και πολλές απότομες αναβάσεις και καταβάσεις, ακόμη και η λίγη υγρασία μπορεί αλλάξει το τερέν και να κάνει τα πράγματα αδύνατα (ή έστω πολύ επικίνδυνα). Δυστυχώς ξεκίνησα με βαριά τενοντίτιδα στον προσαγωγό. Ο γιατρός μου πρότεινε να μην το κάνω αλλά δεν το άκουσα.
Δύσκολο τερέν: βραχώδη μονοπάτια, δασώδεις πλαγιές.
Πως είναι να περπατάς παρέα με κάποιον;
Λ. Π.: Ήταν περίεργο να έχω την ευθύνη του άλλου. Δεν ήξερα καν πως θα λειτουργούσε αυτό, κι όταν είσαι κουρασμένος και πιεσμένος φοβάσαι μήπως καυγαδίσεις ή τι θα συμβεί αν χτυπήσει. Παρόλο αυτά όλα κυλήσαν ομαλά, ο ένας στήριζε τον άλλον και μπορώ να πω ότι ήταν πιο ωραία με κάποιον παρέα παρά να είμαι μόνος μου και να σκέφτομαι το παρελθόν μου συνέχεια.
Πόσα χιλιόμετρα κάνατε την ημέρα;
Λ. Π.: Το αρχικό πλάνο ήταν να ολοκληρωθεί η διάσχιση της Κορσικής σε 5 μέρες και μας βγήκε σε 7 μέρες. Ο αρχικός σχεδιασμός μας δεν βγήκε λόγω του δύσκολου τερέν και μορφολογίας εδάφους του βουνού. Ο καιρός ήταν με το μέρος μας, έβρεξε μόνον ένα απόγευμα, αυτό μας καθυστέρησε 3 ώρες. Παρόλο αυτά κάναμε συνολικά 203 χιλιόμετρα, από 25 – 38 χιλιόμετρα την ημέρα, 11,50 υψομετρικά, με 14 ώρες πεζοπορία την ημέρα και 20 κιλά στην πλάτη.
Θωμάς Ρούμπας, Λευτέρης Παρασκευάς: και οι δυο έμπειροι δρομείς έβγαλαν το GR20 σε 7 ημέρες.
Τι σας δυσκόλεψε περισσότερο; Αγριόγατες είδατε;
Λ. Π.: Ευτυχώς όχι! Από ζώα δεν είχαμε πρόβλημα, η μοναδική δυσκολία ήταν η κούραση. Ο Θωμάς ήταν τραυματισμένος και ο φόβος μας ήταν να μη μείνει από τον τραυματισμό του στον προσαγωγό και βρεθούμε εκτεθειμένοι στο βουνό.
Θ. Ρ.: Το βάρος που κουβαλούσαμε ήταν το πρόβλημα αλλά άξιζε τον κόπο η πολλή καταπόνηση. Το σώμα μας ακόμη είναι πολύ κουρασμένο. Προσωπικά για μένα η δυσκολία δεν ήταν το τερέν και η αναρρίχηση και καταρρίχηση αλλά το έξτρα βάρος.
Πώς αντιμετώπισες τον τραυματισμό σου Θωμά;
Θ. Ρ.: Προσάρμοσα το περπάτημά μου, έκανα μικρά σταθερά βήματα, δεν έκανα πλάγια βήματα ούτε μεγάλα, δεν τέντωνα πολύ τα πόδια μου στις αναβάσεις αλλά δυστυχώς, έπεσα πολλές φορές και ένιωθα τράβηγμα και πόνο στον προσαγωγό.
O Θωμάς ξεκίνησε τη διάσχιση με πρόβλημα στον προσαγωγό.
Πως ήταν μια τυπική μέρα;
Λ. Π.: Ξυπνούσαμε στις 5 – 5.30 το πρωί, ανάλογα με την ημέρα, και σταματούσαμε 8-9 το βράδυ, με δύο ώρες το πολύ ενδιάμεση ξεκούραση. Κουβαλούσαμε μαζί μας 3 λίτρα νερό την ημέρα. Από τροφοδοσία ό,τι βρίσκαμε στα καταφύγια αλλά για να είμαι ειλικρινής δεν ήταν τόσο φιλόξενα για τους πεζοπόρους που δεν έμεναν σε αυτά. Στις 7 ημέρες που ήμασταν στην Κορσική, 4 φορές φάγαμε κανονικό φαγητό, εκ των οποίων μόνο ένα γεύμα ήταν καλό. Επέστρεψα 3 κιλά μείον! Ήμασταν τυχεροί όμως γιατί το wefit.gr μας προμήθευσε τα ενεργειακά τζελάκια Huma. Αυτά πραγματικά μας έσωσαν, οι μπάρες και τα τζελάκια!
Θ. Ρ.: Μεγάλη δυσκολία ήταν και το μπάνιο. Το νερό στα καταφύγια ήταν παγωμένο και μπάνιο κάναμε μετά την τρίτη ημέρα.
Τι εμπειρίες αποκομίσατε από όλο αυτό;
Θ. Ρ.: Μαγικά τοπία, απίστευτες εικόνες, φοβερές παραστάσεις, διαμονή στο βουνό πολλή κούραση και καταπόνηση.
Λ. Π.: Συντροφικότητα, την ομορφιά και τις εικόνες που πήραμε από τα βουνά, που ήταν πρωτόγνωρη, κάτι που με έβαλαν σε σκέψεις να διαλέξω μέσα από τη λίστα μου την επόμενη διάσχιση: πχ. της Ιορδανίας ή να πάω προς Περού, ανάλογα με τις συνθήκες και τι χρήματα θα έχω.
Οι δύσκολες διαδρομές αξίζουν τον κόπο και την κούραση, συμφωνούν και οι δυο πεζοπόροι.
Σας βοήθησε κάποιος σε αυτό το εγχείρημα;
Λ. Π.: Σημαντική βοήθεια είχαμε από το jumpout.gr με ορειβατικό εξοπλισμό και σε συνεργασία με την powertraveller μας βοήθησε να έχουμε ρεύμα σε όλη τη διάσχιση με φοβερά γκάτζετ και solar, εξοπλισμό και ένδυση μας παρείχε η Etc Outdoors με τις εταιρείες RAB, LOWE ALPINE, STANLEY ενώ το wefit μας έλυσε κυριολεκτικά τα χέρια με την τροφοδοσία!
Θα μοιραστείτε μαζί μας ένα inside joke;
Λ. Π.: Οι πτώσεις του Θωμά στο βουνό: Είχε 23 πτώσεις! Και παίζαμε πολύ με αυτό.
Θ. Ρ.: Ναι, ο Λευτέρης έχει κινηματογραφήσει κάποιες πτώσεις μου, νομίζω τρεις από αυτές.
Τι είδους προετοιμασία κάνατε για αυτό το project;
Θ. Ρ.: Η προπόνησή μου περιλάμβανε περπάτημα και τρέξιμο με 8 – 10 κιλά για 2 -3 μήνες. Το καλοκαίρι πήγα διακοπές, έπειτα είχα τον τραυματισμό και έτσι τους τελευταίους δύο μήνες πριν την Κορσική δεν έκανα τίποτα, πήγα απροπόνητος και τραυματισμένος.
Λ. Π.: Η προετοιμασία μου ξεκίνησε από Γενάρη, με αναβάσεις στο βουνό και κιλά στην πλάτη για προσομοίωση του τερέν. Μπήκα σε δύο αγώνες καθαρά προπονητικά, ο ένας ήταν στο Νευροκόπι 94 χλμ με 7 κιλά στην πλάτη, όπου τερμάτισα σε 18 ώρες. Έκανα βάρη, πολλή πεζοπορία, ενώ έτρεχα κάθε Πέμπτη βράδυ ή έκανα βραδινές πεζοπορίες με βάρος στην πλάτη για 10 – 15 χιλ. Αυτό με βοήθησε πολύ.
Ένα από τα περασμάτα του βουνού.
Πιστεύεις ότι είσαι εθισμένος στο να προκαλείς τα όριά σου;
Λ. Π.: Είμαι εθισμένος στην περιπέτεια. Όμως αν κάτι δεν μου βγαίνει δεν σκάω.
Θ. Ρ.: Ναι τα προκαλώ συνεχώς. Γιατί στην προσπάθεια να ξεπεράσω τα όριά μου μου αρέσει να ανακαλύπτω ότι δεν υπάρχουν όρια. Η δύναμη του μυαλού είναι μεγαλύτερη από τα όρια αλλά αυτό θέλει δύναμη, προσήλωση στο στόχο, πείσμα και υπομονή.
Κάθε φορά που τελειώνεις μια διαδρομή τι σκέφτεσαι;
Λ. Π.: Ότι είμαι τυχερός που επέστρεψα. Κάνω έναν απολογισμό τι πήγε καλά τι δεν πήγε καλά. Χαίρομαι που με περιμένει η οικογένειά μου και είμαι χαρούμενος που τους βλέπω και εκείνοι χαρούμενοι που επέστρεψα. Τέλος, έρχεται και το επόμενο σχέδιο.
Θ. Ρ.: Σκέφτομαι την επόμενη διαδρομή.
Ποιο είναι λοιπόν το επόμενό σας σχέδιο;
Θ. Ρ.: Διάσχιση του Νεπάλ ή του Περού.
Λ. Π.: Ως Tihio Race Team ό,τι project οργανώσουμε θα θέλαμε να έχει έναν αληθινό σκοπό και να προσφέρουμε στον σύλλογο ΑμεΑ Ναυπακτίας και Δωρίδας Αλκυόνη, όπου πρωτεργάτες στη δημιουργία του Συλλόγου είναι γονείς-κηδεμόνες ανθρώπων με αναπηρίες. Σίγουρα για ένα τέτοιο project οι χορηγοί είναι απαραίτητοι για την επιτυχία του στόχου.