Ο Νίκος Κωστόπουλος είναι από τις πλέον εμβληματικές προσωπικότητες των σπορ βουνού, με πολυάριθμες νίκες και τεράστια εμπειρία στο ορεινό τρέξιμο.
Αν και άργησε λίγο να ανακαλύψει τη μαγεία των βουνών και την άθληση σε αυτά, από τότε που ξεκίνησε έχει ασχοληθεί με τα περισσότερα αθλήματα αντοχής σε ορεινό περιβάλλον. Ξεκίνησε από τον μηχανοκίνητο αθλητισμό (συμμετείχε σε αγώνες εντούρο). Ανακάλυψε τα Παιχνίδια Περιπέτειας το 1994, τους Αγώνες Περιπέτειας όπου μέχρι το 2015 είχε συμμετάσχει σε 25 αγώνες στην Ελλάδα, το ποδήλατο βουνού, το ορειβατικό σκι και, έφτασε στο ορεινό τρέξιμο συμμετέχοντας σε περισσότερους από 85 αγώνες σε Ελλάδα και εξωτερικό ενώ ο ίδιος είναι τεχνικός διευθυντής αρκετών ορεινών αγώνων.
Η δημοσιογράφος Φίλια Μητρομάρα και το wefit.gr μίλησε με τον Νίκο Κωστόπουλο για το ορεινό τρέξιμο και τη διοργάνωση των ορεινών αγώνων.
Πως ξεκίνησες το τρέξιμο στο βουνό; Ποιο ήταν αυτό το «κλικ» που σε έκανε να πάρεις τα βουνά;
Ξεκίνησα ώστε να βελτιώσω τη φυσική μου κατάσταση για τους αγώνες enduro, έπειτα στους αγώνες περιπέτειας στο βουνό το τρέξιμο ήταν αναπόσπαστο κομμάτι, ενώ οι ορεινοί αγώνες τρεξίματος ήρθαν πολύ αργότερα. Ουσιαστικά μετά το 2005 αναπτύχθηκε το ορεινό τρέξιμο με τη μορφή που το ξέρουμε σήμερα, πριν από αυτό δεν υπήρχαν τόσοι πολλοί αγώνες ορεινού τρεξίματος, ήταν για πολύ λίγους και πολύ ιδιαίτεροι. Την τελευταία δεκαετία έχουν διαδοθεί πολύ και αυτήν τη στιγμή έχουμε 2 -3 αγώνες κάθε βδομάδα.
Αντέχουμε τόσους πολλούς αγώνες;
Το 2017 έγιναν 170 αγώνες, μόνον ορεινοί. Οι περισσότεροι το κάνουν για να προβάλλουν τον τόπο τους ή να δώσουν μια οικονομική πνοή στην περιοχή τους. Η αλήθεια είναι ότι πλέον ο «ανταγωνισμός» είναι πολύ μεγάλος. Δυστυχώς όμως, ενώ αυξάνεται ο κόσμος που τρέχει το κοινό δεν είναι αρκετό και οι λίγες συμμετοχές δεν κάνουν έναν αγώνα βιώσιμο. Ναι μεν είναι καλό για τους συμμετέχοντες, γιατί έχουν πρόσβαση σε αγώνες χωρίς να χρειαστεί να ταξιδέψουν μακριά από τον τόπο κατοικίας τους, αλλά οι αγώνες που δεν προσφέρουν καλές παροχές δε μπορούν να επιβιώσουν σε ένα τόσο ανταγωνιστικό περιβάλλον, να γίνουν αγαπητοί και να έχουν μέλλον.
Οι περισσότεροι αγώνες είναι ιδιωτική πρωτοβουλία, αν ο ιδιώτης δεν έχει όραμα, κέφι και οικονομικές δυνατότητες δεν γίνονται ωραία πράγματα. Έχουν αναφερθεί «παρατράγουδα» σε αγώνες λόγω έλλειψης εμπειρίας του διοργανωτή ή των υπευθύνων και θεωρώ πως ο καθένας από μας πρέπει να έχει τα φίλτρα του ώστε να αξιολογεί, να κρίνει και να μπορεί να αντιληφθεί ποιος πάει να κάνει αρπαχτή και ποιος όχι.
Έχεις αναλάβει πολλούς αγώνες ως τεχνικός διευθυντής. Τι σημαίνει να είσαι τεχνικός διευθυντής αγώνων;
Όταν στήνεις έναν αγώνα έχεις τα στοιχεία της δημιουργίας, κυρίως όταν τον ξεκινάς από το μηδέν. Φυσικά επειδή έχεις τα ερεθίσματα που έχεις δεχτεί από τους αγώνες που έχεις τρέξει, τα μεταφέρεις κι εσύ με τη σειρά σου σε έναν αγώνα βελτιώνοντάς τα. Προσπαθώ ο κάθε αγώνας να είναι λίγο διαφορετικός από τους άλλους, να μην είναι τυποποιημένος. Μου αρέσουν οι τεχνικές διαδρομές, με συνεχείς εναλλαγές και ψάχνω το διαφορετικό ώστε να μην τρέχεις μόνον αλλά να δουλεύει το μυαλό σου για να ανταπεξέλθεις στις όποιες δυσκολίες. Προσπαθώ πάντα να αξιοποιήσω όλα τα εδάφη και τις κλίσεις που υπάρχουν σε ένα βουνό σε συνδυασμό πάντα με την καλύτερη αισθητική. Ό,τι δεν βρίσκω σε αγώνες που παίρνω μέρος προσπαθώ να το δημιουργήσω στους αγώνες που σχεδιάζω. Γι’ αυτό έχει βγει και η φήμη ότι κάνω δύσκολους αγώνες.
Τι διαφορά έχει το τρέξιμο στο βουνό από το τρέξιμο σε αστικό περιβάλλον;
Η μορφολογία του εδάφους (πεδινό, λοφώδες ή ορεινό έχει αποτέλεσμα το κάθε βήμα που κάνεις να είναι διαφορετικό), η ποικιλία του (λάσπες ρίζες, πέτρες, γρασίδι, χιόνι κ.λπ., πεδίο που μεταβάλλεται συνεχώς), οι κλίσεις (ανηφορικές ή κατηφορικές) καθώς επίσης οι καιρικές συνθήκες, το υψόμετρο, η ανάγκη της αίσθησης προσανατολισμού είναι μερικά από τα στοιχεία που αυξάνουν τον βαθμό δυσκολίας και το κάνουν ένα τελείως διαφορετικό άθλημα. Έτσι, δεν σημαίνει ότι κάποιος που τρέχει καλά στην άσφαλτο μπορεί να τρέξει καλά και στο βουνό και το αντίθετο.
Οι προϋποθέσεις για να τρέξει κάποιος στο βουνό;
Φυσική κατάσταση: Η δύναμη, η αντοχή, η ταχύτητα, η ευλυγισία και η τεχνική ορίζουν τη φυσική κατάσταση, επομένως όλες αυτές οι ιδιότητες είναι απαραίτητο να βελτιωθούν μέσω της προπόνησης. Θα σταθώ περισσότερο όμως στη σωστή τεχνική, η οποία είναι απαραίτητη ώστε να μπορεί ο αθλητής να ανταπεξέλθει στις διαφορετικές κλίσεις και το είδος τους εδάφους.
Εξοπλισμός: τα παπούτσια trail είναι το σημαντικότερο κομμάτι του εξοπλισμού και η επιλογή τους έχει να κάνει με την απόσβεση, την πρόσφυση, την προστασία, τη διαπνοή, κ.λπ.
Τα ρούχα δεν έχουν διαφορά, εφόσον μιλάμε βέβαια για τεχνικά ρούχα που αποβάλλουν την υγρασία και μας κρατάνε σε σταθερή θερμοκρασία. Ένα αντιανεμικό είναι πάντα απαραίτητο γιατί στο βουνό η θερμοκρασία μεταβάλλεται σημαντικά κάθε 1.000 μέτρα υψομετρικής καθώς και ένα μικρό σακίδιο που να χωρά τα απαραίτητα όπως νερό, τροφή, μίνι φαρμακείο, κλπ.
Τι σημαίνει τρέξιμο για εσένα;
Τώρα πια, μετά από τόσο χρόνια το τρέξιμο είναι τρόπος ζωής. Μια δραστηριότητα απαραίτητη, όχι μόνον για τη σωματική αλλά και για την ψυχική μου υγεία. Όσο τρέχεις τόσο πιο εξαρτημένος γίνεσαι από την υγεία!
Έχεις τρέξει σε μαραθώνιο;
Ναι, το 1999, το 2001 και το 2015 στον Μαραθώνιο της Αθήνας, πλέον όμως με έχει απορροφήσει τόσο το βουνό.
Πόσο δύσκολο είναι να συνδυάζεις τις απαιτητικές προπονήσεις που απαιτούνται με τις επαγγελματικές σου υποχρεώσεις; (Σ.Σ.: Εργάζεται στην ENCO ΕΠΕ, εταιρεία που εμπορεύεται εξοπλισμό και συστήματα περιβαλλοντικών μετρήσεων).
Είναι η ίδια δυσκολία που έχει όλος ο κόσμος να χωρέσει επαγγελματικές, οικογενειακές και αθλητικές δραστηριότητες σε ένα 24ώρο. Τη λύση την έχω βρει με το να σηκώνομαι πολύ νωρίς το πρωί. Έτσι προπονούμαι σχεδόν καθημερινά από τις 6 – 8 το πρωί και μετά πηγαίνω στη δουλειά.
Πηγαίνεις σε γυμναστήριο ή τρέχεις έξω;
Πάντα έξω για τρέξιμο, γυμναστήριο πηγαίνω μόνο για ενδυνάμωση.
Πού προπονείσαι στην Αθήνα;
Μένω πολύ κοντά στο δάσος Συγγρού οπότε θεωρώ πως είμαι πολύ τυχερός. Τα σαββατοκύριακα, όταν δεν λείπω σε κάποιο αγώνα, πηγαίνω Πάρνηθα, λιγότερο Υμηττό και πολύ λιγότερο Πεντέλη.
Πώς προετοιμάζεσαι πνευματικά για τους αγώνες;
Δεν υπάρχει κάτι το ιδιαίτερο, ο αγώνας πλέον δεν είναι αυτοσκοπός. Πηγαίνω για το ταξίδι, να συναντήσω φίλους ή να γνωρίσω μια καινούρια διαδρομή, οπότε δεν έχω ιδιαίτερο άγχος. Παλιότερα που με ενδιέφερε περισσότερο ένα καλό πλασάρισμα μελετούσα την κάθε διαδρομή και τις ιδιαιτερότητες της για να ανταπεξέλθω στις όποιες απαιτήσεις είχε.
Γενικά στην προετοιμασία ενός αγώνα χρειάζεσαι στρατηγική προετοιμασία ώστε να ξέρεις το είδος του εδάφους, τις κλίσεις, πού βρίσκονται οι σταθμοί τροφοδοσίας, τι παρέχουν, κλπ.
Αγαπημένο υγιεινό σνακ, πριν ή μετά την προπόνηση;
Τα ψημένα ανάλατα αμύγδαλα.
Ποια είναι η χειρότερη κατάσταση που έχεις αντιμετωπίσει σε αγώνα;
Όταν χάθηκα σε έναν αγώνα ορειβατικού σκι όπου είχε χιονοθύελλα και ομίχλη. Δεν μπορούσα να προσανατολιστώ και περιπλανιόμουν αρκετή ώρα στο βουνό με μίνιμουμ εξοπλισμό. Άλλες αρνητικές εμπειρίες δεν θυμάμαι, πέρα από το να έχω φτάσει στα όριά μου και να τα ξεπερνάω για να μην εγκαταλείψω και να ολοκληρώσω τον αγώνα. Αυτό όμως δεν είναι κάτι που το θεωρώ απαραίτητα αρνητικό, μου αρέσει να πιέζω τον εαυτό μου.
Τρία πράγματα που θα έλεγες σε κάποιον που θέλει να ξεκινήσει το ορεινό τρέξιμο;
Να βγαίνει με παρέα στο βουνό, να μη βιάζεται να κάνει μεγάλες αποστάσεις και να ρωτάει τους πιο έμπειρους ώστε να αποφύγει το “έπαθα και έμαθα”.
Αγαπημένο σου μότο;
«The only easy day was yesterday.»
Ποιος είναι ο Νίκος Κωστόπουλος
Ο Νίκος Κωστόπουλος ξεκίνησε με τα Παιχνίδια Περιπέτειας το 1994 με το Cutty Sark Crossing ενώ το 1997 στο Camel Trophy στη Μογγολία ήταν στο πλήρωμα της ελληνικής συμμετοχής.
Συμμετείχε σε Αγώνες Περιπέτειας, μέχρι το 2005 σε 25 αγώνες στην Ελλάδα, τερματίζοντας πάντα στην πρώτη τριάδα ενώ το ίδιο διάστημα συμμετείχε σε 4 διεθνείς αγώνες στο εξωτερικό (Σικελία, Σκωτία, Νορβηγία και Ανδόρρα).
Παράλληλα συμμετείχε σε δεκάδες open αγώνες Ορεινής ποδηλασίας αλλά και σε Πανελλήνια Πρωταθλήματα με την ομάδα του ΕΟΣ Αχαρνών.
Συμμετείχε σε 4 Πανευρωπαϊκά και 3 Παγκόσμια πρωταθλήματα ορειβατικού σκι με την Εθνική ομάδα το διάστημα 2002-2011. Πρωταθλητής Ελλάδος το 2008, 2009 και 2011 ενώ μετράει επτά συμμετοχές στο Pierra Menta (4ήμερος αγώνας στη Γαλλία) με την καλύτερη ελληνική επίδοση μέχρι σήμερα.
Έχει συμμετάσχει σε 85 αγώνες Ορεινού τρεξίματος με αρκετές νίκες και πολύ καλά πλασαρίσματα σε Ελλάδα και εξωτερικό.
Παράλληλα έχει εμπλακεί με τη διοργάνωση πολλών ορεινών αγώνων όπως του Άθλου Πάρνηθας από το 1999 έως το 2003 (ο πρώτος αγώνας περιπέτειας στην Ελλάδα) ενώ είναι ο Τεχνικός Διευθυντής του AlpamayoPRO Trail Race από το 2007, του Taygetos Challenge από το 2010, του Taygetos Mtb Marathon από το 2011 έως το 2014, του Pearl Izumi Mountain Cup από το 2013 και από φέτος του Sifnos Trail Race και Artemisio Mountain Running.