ΑΜΑΡΑΝΘΟΣ… Η ΥΠΕΡΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΛΑΤΙΝΙΚΗΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ Ο θρύλος του Αμαράνθου μπορεί να ανιχνευθεί στην εποχή των Ίνκας, οι οποίοι πίστευαν ότι ο σπόρος διέθετε υπερφυσικές δυνάμεις. Επί τέσσερις αιώνες κανείς δεν μιλούσε γι’ αυτόν έως ότου επιστήμονες τον ανακάλυψαν ξανά μέσα από μελέτες και επιβεβαίωσαν ότι οι μικροσκοπικοί σπόροι Αμαράνθου περιέχουν έναν σημαντικό αριθμό από οφέλη – κλειδιά.
Αυτό που είναι εξαιρετικό με τον Αμάρανθο είναι τα ασυνήθιστα υψηλά επίπεδά του σε λυσίνη. Αυτό κάνει την πρωτεΐνη Αμαράνθου εξαιρετικά πολύτιμη κι έχει βρεθεί ότι ωφελεί τον μεταβολισμό καθώς επίσης ότι συνδέεται με την επιβράδυνση του γήρατος. Ειδικά οι αθλητές γνωρίζουν την λυσίνη, διότι αυτή φτιάχνει πολλή καρνιτίνη. Κι αυτή με την σειρά της μπορεί να ωφελήσει στην ισορροπία της ενέργειας και της αντοχής. Δεν είναι μόνο οι αθλητές που ωφελούνται από αυτούς τούς θαυματουργούς σπόρους. Ακόμη και οι αστροναύτες τους παίρνουν μαζί τους στο διάστημα! Μία καλή ιδέα είναι να συγκρίνετε τις πρωτεΐνες του Αμαράνθου με αυτές των συμβατικών δημητριακών, για να καταλάβετε πόσο πολύτιμες είναι. Ο Αμάρανθος είναι επίσης πλούσιος σε ασφαλή λιπαρά οξέα, από τα οποία τα κύρια είναι τα υψηλής ποιότητας λινολενικά οξέα για τα οποία έχει βρεθεί ότι ωφελούν το σώμα σε ότι αφορά την βέλτιστη απόδοση και ευεξία. Επιπλέον ο Αμάρανθοςς είναι γνωστό ότι περιέχει τα μέταλλα μαγνήσιο και σίδηρο, μαζί με ασβέστιο, σε επίπεδα που μπορούν να συνεισφέρουν στις καθημερινές ανάγκες του οργανισμού σε αυτά τα μέταλλα. Οποιοσδήποτε που ενδιαφέρεται να μάθει για όλα τα πλεονεκτήματα χρησιμοποιώντας αυτόν τον θαυματουργό σπόρο των Ίνκας, με ένα τρόπο υγιή και ευχάριστο, θα μπορέσει να ανακαλύψει αυτά και άλλα πολλά γι αυτό το θαυμαστό τρόφιμο. Στους πολιτισμούς των Ίνκας και των Αζτέκων -ο Αμάρανθος θεωρείτο ιερό φυτό- του απέδιδαν ότι διέθετε ιδιότητες μακροζωίας. Ο Αμάρανθος ήταν ιδανική πηγή ενέργειας για τους Ινδιάνους των υψιπέδων, οι οποίοι είχαν να αντιμετωπίσουν διαδρομές περισσοτέρων των 40χλμ κάθε φορά. Κοντά στο λιμάνι Vera Cruz στα διάσημα σπήλαια Oxcatlan βρέθηκε Αμάρανθος μεταξύ των ταφικών αντικειμένων που χρονολογούνται ανάμεσα στο 6.700 και 5.000 π.χ. Χαρακτηριστικά το χρώμα των ανθέων του Αμαράνθου είναι ζωηρό κόκκινο, οπότε είναι και ένα διακοσμητικό φυτό. Μερικοί τύποι ονομαζόμενοι «ουρές της αλεπούς» μπορεί να βρεθούν σε κήπους της Γερμανίας. Γενικώς σήμερα υπάρχουν περισσότεροι από 900 τύποι και 60 είδη. Εκτός από το καλαμπόκι και τα φασόλια ο Αμάρανθος ήταν μία από τις βασικές τροφές των Ίνκας του Περού και των Αζτέκων του Μεξικού. O στόχος τους ήταν να βελτιώνουν τη σοδειά κάθε φορά. Αντίθετα με άλλους σπόρους αυτό δεν επιτυγχάνεται αυξάνοντας το μέγεθος του σπόρου και του ενδοσπερμίου, αλλά αυξάνοντας τον αριθμό των σπόρων ανά φυτό. Κάνοντας αυτό είχαν ένα σημαντικό πλεονέκτημα από το οποίο ακόμη ωφελούμεθα όσον αφορά την σοδειά και τα θρεπτικά οφέλη.
Συνταγή για αμάρανθο με σπανάκι
Υλικά 1 φλιτζάνι αμάρανθος ΟΛΑ ΒΙΟ 1 κουτ. σούπας ελαιόλαδο 1/2 κιλό σπανάκι 2 ώριμες ντομάτες χοντροκομμένες 250 γραμμ. μανιτάρια σε φέτες 1 ψιλοκομμένη σκελίδα σκόρδο 1 κουτ. σούπας ψιλοκομμένο κρεμμύδι 1 1/2 κουταλάκι βασιλικό και ρίγανη αλάτι, πιπέρι. Εκτελέση Βράστε 2 1/2 φλιτζάνια νερό, ρίξτε τον αμάρανθο και χαμηλώστε τη φωτιά, αφήνοντας να σιγοβράσει σκεπασμένος για 18-20. Στο μεταξύ καθαρίζετε, πλένετε το σπανάκι και το σιγοβράζετε ώσπου να μαλακώσει. Ζεσταίνετε το λάδι και τσιγαρίζετε το κρεμμύδι και το σκόρδο, προσθέτετε τις ντομάτες, τα μανιτάρια, το βασιλικό, τη ρίγανη και μια κουταλιά νερό, το σπανάκι στραγγισμένο και ψιλοκομμένο και μαγειρεύετε για 10-15. Ανακατεύετε τη σάλτσα με τον αμάρανθο.